10 dingen die wij als tiener normaal vonden en die onze kids nu super awkward vinden

1. Pizza’s werden niet aan huis geleverd. Dat was iets wat je enkel in Amerikaanse films zag. Als je een pizza wilde eten, ging je naar een pizzeria. Dr. Oetker bestond gelukkig wel al. 
2. Betalen deden we met Belgische frank. Ging je op reis? Dan moest je naar de bank om buitenlands geld af te halen. Jawel, zelfs voor een dagtripje naar Frankrijk of Nederland.
3. Op onze middelbare school mochten de vijfde en zesdejaars roken in een bepaalde zone op de speelplaats. (Als ik eraan terugdenk vind ik dit nu ook echt heel vreemd, eigenlijk.) 
4. Wij luisterden ook naar muziek, hoor. Al waren we wel even bezig met de cassette door- en terug te spoelen vooraleer we het begin van het nummer hadden gevonden. Spotify om je favoriete liedjes te beluisteren? Nee hoor, we moesten zorgen dat we klaar zaten om op het juiste moment op REC te duwen om die op te nemen tijdens de TOP 50. Je weet wel, net ná de intro van de radiostem maar vóórdat er gezongen werd - op den duur was je een echte pro. 
5. Vertalen deden wij zelf, zomaar uit ons hoofd. Af en toe kon je een woord opzoeken in een woordenboek (al was het belachelijk veel werk om steeds het alfabet op te zeggen in je hoofd), maar vertaalmachines bestonden gewoon niet. Echt niet, he.  
6. Voor opzoekwerk gingen we naar de bibliotheek. Je weet wel, die plaats waar je boeken kunt lenen. En dan schreven we gewoon de info over die we nodig hadden. Copy paste? Vergeet het maar! 
7. Voor we ergens naartoe gingen, bestudeerden we de kaart (zo’n veel te groot ding dat je nooit meer deftig dicht kon plooien). Toen Google Maps (of Mappy!) in ons leven kwam, kon je ook een kei-onhandige wegbeschrijving afdrukken. Maar als je toen één straatje te vroeg of te laat insloeg, zat je dik in de problemen. 
8. Wij spraken af met vriendinnen door een uur en plaats af te spreken, zonder daar 342 berichten over naar elkaar te sturen. 
9. Wij hadden twee schermen in huis: één computer en één tv. En toen het internet eindelijk zijn intrede had gedaan, moest je inloggen via een inbelverbinding. Oftewel: ondertussen zat broer- of zuslief ongeduldig te wachten om te kunnen telefoneren, of riep je vader dat hij een fax verwachtte en de lijn dus vrij moest blijven.
10. Op de televisie hadden we keuze uit een paar zenders. Van terugkijktelevisie of streamingdiensten was er nog geen sprake. En dus keken we allemaal samen naar hetzelfde programma - veel keuze was er toch niet. 

Onze tieners kunnen het zich allemaal totaal niet inbeelden - maar hé, het had ook zijn charmes. Toch?