11 dingen die ik heb geleerd na de eerste twee weken in het eerste middelbaar

15/09/2023

Door Expert Tieners in huis

De overstap naar het eerste middelbaar, het is een grote stap. Die eerste dagen gingen met behoorlijk wat stress gepaard, want er komt zoveel op hen (en ons!) af. Ondertussen is het schooljaar alweer twee weken bezig. De eerste hindernissen zijn genomen, de nieuwe school begint een beetje te wennen. En er zijn me toch een aantal dingen opgevallen bij die eerste schoolweken:

Ik word als ouder zo ongeveer gestalkt door Smartschool. Serieus, wat is dit allemaal … Trop is te veel!
De boekentas is zwaar. Belachelijk zwaar. Mijn kind valt bijna om met die boekentas van bijna twintig kilo op de rug. Acute hernia incoming, denk ik elke ochtend :/.
Het is een gepuzzel. ‘Welke lessen heb ik vandaag? Welke leerkrachten waren dat ook alweer? In welk lokaal moet ik precies zijn? En welke boeken heb ik daar juist voor nodig?’ Mijn tiener moet er toch nog even inkomen …
De vermoeidheid is een dingetje. ’s Morgens niet uit bed geraken, ’s avonds na school doodmoe van al die nieuwe indrukken en alles wat op hen afkomt. Het is behoorlijk overweldigend allemaal.
Mijn tiener is op twee weken al helemaal veranderd en voelt zich heel wat. Op een week tijd tien jaar ouder, zo lijkt het wel. Aan het pubergedrag valt nu helemaal niet meer te ontkomen.
Het is oh zo belangrijk er goed uit te zien, de juiste kleren te dragen, er bij te horen … Wat in het zesde leerjaar nog met plezier werd gedragen, belandt nu in een hoekje van de kast. Wat dan wel in de smaak valt? Kleren die mínstens drie maten te groot zijn.
Het is toch even zoeken naar hun plekje in de grotere-coole-mensen-wereld. Duimen maar dat dat plekje snel gevonden wordt …
Ze worden een beetje in het diepe gegooid. Plots pakken meer huiswerk dan in het lager, al vanaf de eerste week toetsen – en dit keer zijn ze er niet vanaf met één blaadje studeren. Slik, het is toch even aanpassen …
Het taalgebruik is er niet op verbeterd. En meer woorden ga ik daar niet aan vuilmaken, ahum.
De rit naar school alleen al bezorgt me behoorlijk wat stress. Met de fiets door dat verkeer, ik mag er niet te veel bij stilstaan …
Het is toch allemaal wat afstandelijker dan op de lagere school. Ik kan me niet echt een beeld vormen van de klassen, de leerkrachten, de medeleerlingen etc. Waar ik vorig jaar nog al die gezichten kende en met iedereen een praatje maken, heb ik nu het raden naar het gezicht achter al die nieuwe namen …