Elke keer dat stemmetje: als je dit koopt, is er morgen minder om uit te geven

1.000 : 21 = 47,62 euro

Dit zijn het soort berekeningen die ik moet maken. Als alle rekeningen betaald zijn en er staat nog 1.000 euro op mijn zichtrekening, dan heb ik de laatste drie weken nog 47 euro per dag. En pas op, er is ook een spaarrekening. Dus ik heb het nog een stuk beter dan heel wat andere alleenstaande ouders. Ook daar ben ik mij zeker en vast bewust van.

Maar terwijl ik vroeger zonder nadenken mijn kaart in het bakje van de bankcontact ramde, sluipt er nu soms een stemmetje in mijn hoofd met ‘als je nu dit koopt is er morgen zoveel minder om uit te geven’. Maanden als december bezorgen me koud zweet als ik begin te rekenen hoeveel al die cadeautjes onder de boom mij gaan kosten. Van de spaarrekening dus.

Ik kan niet zeggen dat het een constante strijd is, want dat is te zwaar uitgedrukt, maar het is er altijd. En zoals bij alle mama’s komen de kinderen altijd eerst en moet die nieuwe jas nog even in het winkelmandje blijven tot er misschien volgende maand wat meer ruimte is.

En wat zeg je tegen de kinderen? Zo min mogelijk, maar ik wil ze wel bewust maken van het feit dat niet zomaar alles kan en dat ook dat geen drama hoeft te zijn. Ik wil niet dat zij zich zorgen maken. Maar ondertussen zijn de oudste twee op een leeftijd dat ze wel enige notie hebben van hoe de vork aan de steel zit. Dat ik sommige dingen niet koop niet omdat ik het niet wil, maar omdat het (nu even) niet kan.

Welja, het blijven natuurlijk wel pubers en natuurlijk zijn die oudroze Nike Air Maxen zo veel belangrijker dan wasmiddel en autotaksen, wel duhu…  Hun prioriteiten en die van mij zitten nog niet altijd op dezelfde lijn. En daar is niets mis mee denk ik. Hoop ik.