Dit jaar ben ik 25 jaar afgestudeerd ... 25 jaar?! Ik sta er zelf versteld van. Ik was 17 toen ik afstudeerde in de richting Grieks Wiskunde. Achteraf bekeken deed ik die richting vooral omwille van de fijne klasgroep. Wiskunde was niet echt één van mijn talenten en wetenschappen al helemaal niet. Gelukkig was mijn oudere broer er om op tijd nog wat speed-bijles te geven de dag voor het examen ;-). Grieks ging wel, maar ik moest er toch hard voor studeren.
Een andere richting was geen optie op dat moment. De richting Humane wetenschappen bestond nog niet 'in mijn tijd'. De vakken die mij interesseerden, waren Nederlands, geschiedenis, godsdienst, aardrijkskunde en uiteraard de O-vakken zoals LO, PO, MO …
Ik denk dat mijn talenten ook meer buiten het studeren lagen: volleybal, pingpong, basketbal, maar ook de eindredactie van de schoolkrant 'Het Moutje' en mij amuseren met de vriendinnen. En ik was graag bezig, ik leerde graag bij. Zo was er een jaar dat ik bijna elke middag een middagactiviteit had: EHBO, volleybal, dactylo (waardoor ik nu 87 woorden per minuut kan typen).
Ik had op mijn 17de geen idee wat ik verder zou studeren ... Na een aantal testen van het CLB wist ik het nog steeds niet. Ik kwam uiteindelijk bij criminologie uit, nadat ik op een SID in-beurs met iemand sprak die daar heel enthousiast over was. Maar volgens mijn vader kon ik dan beter eerst Rechten studeren ‘want daar kon ik nog alle kanten mee uit en het was nog iets algemener’.
Het werd juni en ik wist het nog steeds niet. Ook de lange grote vakantie bracht geen helderheid. Tot mijn moeder over pedagogie sprak. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik informeerde me, ging met mensen praten, keek cursussen in en zo had ik plots twee keuzemogelijkheden: pedagogie of rechten.
De meest gehate vraag op dat moment vond ik: ‘En, weet je al wat je gaat doen??’
"Neeeeee!!!...."
In september viel dan de uiteindelijke beslissing: pedagogie en met een bang hartje op kot in Leuven.
Intussen ben ik heel wat ouder en wijzer en denk ik nog altijd dat pedagogie de juiste richting was voor mij. Ik weet nu wat mijn talenten zijn, waar ik energie van krijg. Ik kan mijn talenten ook inzetten in mijn job: het talent van groeimotor, sfeervoeler, vertrouweling, ideeënfontein.
Ik heb lang gedacht dat ik geen echt uitgesproken talenten had. Gelukkig weet ik dat nu wel. Mijn talenten waren misschien ook niet de talenten die heel zichtbaar waren toen. Bovendien zat ik in een sterke klas, wat ook niet altijd bevorderlijk was voor mijn zelfvertrouwen.
Gelukkig kan ik nu jongeren begeleiden met een talentgesprek en zo hun talenten in kaart brengen. Vaak begeleid ik hen nadien ook in hun studiekeuze. Ze komen niet alleen te weten wat ze goed kunnen, maar ook waar ze energie van krijgen en blij van worden. Want is dat ook niet belangrijk?
Ik zie nog te vaak volwassenen die tijdens loopbaancoaching tot het besef komen dat ze iets gestudeerd hebben waar ze goed in waren, maar waar ze weinig energie van kregen. En dat is natuurlijk jammer.
5 tips bij het nemen van een studiekeuze
Welke vragen moet je jezelf stellen?
Vraag jezelf af wat je talenten zijn, wanneer je in de flow bent en wanneer je alles rondom jou vergeet.
Praat met mensen die recent de richting waar jij aan denkt volgden. Kijk cursussen in en vraag jezelf af of jij dit wil blokken.
Kan je snel en grondig theoretische informatie verwerken of wil je graag ook praktijkervaring opdoen tijdens de opleiding?
Laat aan mensen weten dat je jezelf nog even de tijd wil geven. Het is beter om tijd te nemen voor je beslist dan om snel snel een studiekeuze te maken ‘om er vanaf te zijn’.
Kies en bemin je keuze. Eens je je keuze gemaakt hebt, ga er dan voor! En kies vooral een richting met veel vakken die je graag doet. En ja, er zullen in elke richting wel vakken zitten die jou niet liggen …
Weet ook dat een keuze niet allesbepalend hoeft te zijn voor de rest van je leven. Een diploma is belangrijk, maar er wordt tegenwoordig naar zoveel meer gekeken wanneer je gaat solliciteren!
