Zoals met zovele momenten in het leven als moeder, weet ik pas echt wat het betekent, nu het mij (en mijn tiener) is overkomen. De overgang van lagere schoolkind naar student in het middelbaar.
Geen gezellige stadswandeling
Misschien is het niet voor elk kind of elke moeder zo drastisch, die overgang, maar voor mij, en voor mijn tiener, was het dat wel. Het gaat over kleine dingen, zoals zelf de boterhammendoos vullen. En middelgrote veranderingen zoals zelfstandig de bus nemen van en naar school. Tot grote aanpassingen zoals meerdere klaslokalen en leerkrachten, avondstudie en dagenlange examens.
En daarbovenop? Een guts hormonen.
Nuance: sommige tieners hebben geen problemen met eigen boterhammen smeren, Frans studeren of het openbaar vervoer nemen. En niet alle tieners reageren toxisch op hormonale schommelingen. In die huishoudens is het (eerste) middelbaar misschien wel een gezellige walk in the park. Of niet, zoals bij ons hier. En dan krijg je Jurassic park.
Pro memorie voor volgend schooljaar
Ik was de voorbije maanden zeker geen perfecte moeder (wie wel). Ik vond het echt ontzettend lastig, het juiste evenwicht vinden tussen loslaten en niet loslaten. Ik vond het ook niet altijd makkelijk om te begrijpen wat er in het hoofd van mijn tiener speelde. Ik heb mijn best gedaan maar ik heb maar al te vaak verkeerde dingen gezegd en moeilijke momenten fout aangepakt. Maar ik probeer te leren van mijn fouten. En lessen te trekken voor de toekomst:
Laat wat meer los en probeer niet alle problemen van je tiener op te lossen. Dat kan je niet. En, belangrijker: dat zou trouwens ook niet verstandig zijn. Soms moeten ze eens helemaal zelf tegen een muur botsen.
Stel je verwachtingen bij. Ik hoopte en verwachtte dat mijn tiener verstandige en rationele beslissingen zou nemen (zoals vb. studeren voor examens om niet gebuisd te zijn). Maar het tienerbrein is gewoonweg niet altijd capabel tot rationeel denken. Dus nee, ik verwacht niet meer dat mijn tiener te allen tijde rationele beslissingen neemt. Ik hoop wel dat ze nog altijd met haar vragen en dilemma’s bij mij komt.
En nee, een propere kamer is geen topprioriteit bij tieners. Helpen in het huishouden ook niet.
En ja, ze zijn allemaal volledig vastgelijmd aan 1 of meerdere schermen.
Denk ook aan jezelf. Om 22 uur ’s avonds ben je echt niet moreel verplicht om je tiener nog te helpen met een toets van de dag erop. Je mag trouwens ook gerust kledij voor jezelf kopen en niet alleen voor je tiener ‘die niets heeft om aan te doen’. Het is jouw geld. (Herhaal dat mantra best een aantal keer per dag, want je zou het bijna vergeten.)
Het valt misschien op, maar de grootste problemen, discussies en ook ruzies gingen hier dit jaar over school. Of beter gezegd: over studeren voor school. De examens zijn ondertussen afgerond en vrijwel meteen klaarden zowat alle humeuren hier in huis op.
Maar, met dank aan kinderpsychiater Peter Adriaenssen, heb ik hoop.
Wist je dat de overgang van ‘studeren voor mama/papa’ naar ‘studeren voor mezelf’ bij meer dan de helft van de leerlingen niet ongemerkt voorbij gaat (lees: je kan wel een dip in enthousiasme verwachten) en van enkele maanden tot twee schooljaren kan duren? Daar trek ik mij nu aan op. Want wij hier hebben alvast één lastig schooljaar doorsparteld. Dat wil zeggen: nog maximaal één schooljaar te gaan! (En als dat niet blijkt te kloppen, weet ik je te vinden, Peter!)
Ben ik nu geslaagd als mama in dat eerste middelbaar? Weet je, we zullen het niet met punten maar met smileys zeggen: 😳😩👍🏻💪🏻😬😱❤️
