rommelige kamer

Onze oplossing tegen rondslingerende spullen

5/11/2024

Ligt jullie vloer ook bezaaid met rondslingerende spullen van de tieners? Je bent niet de enige! Mama Kim vond er iets op. 

Op aanraden van onze coach (ja, we hebben een coach - voor onze twee hoogbegaafde kinderen kunnen we wat extra inzichten, ondersteuning en inspiratie gebruiken) heb ik het boek "Positive Discipline" gelezen. Blijkbaar zou dat een goeie methode zijn om de samenwerking met mijn twee jongens te verbeteren.

T. zit in het zesde leerjaar, de oudste, en laten we zeggen dat, als ik het boek een jaar of acht eerder gelezen had, we waarschijnlijk nu geen coach zouden nodig hebben. Enfin, leergierig als ik ben, heb ik meteen een paar aspecten in de praktijk gebracht.

Op het gezinsoverleg (jaja, ook uit het boek) heb ik voorgesteld om "de doos" te introduceren. Zoals waarschijnlijk alle ouders hebben we wel eens last van rondslingerende attributen (sokken, schoenen, koptelefoons, verplaatsbare schermpjes, ...). Vroeger ruimde ik dat op, of maakte ik er drama over. Nu heb ik geleerd dat ik mijn kinderen zelf moet laten doen wat ze zelf kunnen. Opruimen is daar één van. En ik heb ook geleerd dat drama niet werkt. Dat laatste wist ik precies ook wel zonder boek, maar ik bleef er toch telkens weer in trappen.

Door de invoering van "de doos" zijn we nu allemaal verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat de rondslingerende attributen ofwel op hun juiste plaats worden gelegd, ofwel in de doos worden gestopt. Eén keer per week mag de doos open en kan je de spullen terug gebruiken of alsnog op de juiste plek leggen.

"De doos" stond er al een tijdje, maar zoals bij alle nieuwe gewoontes, nam het wat tijd om ze effectief te gebruiken. Op het gezinsoverleg van afgelopen weekend heb ik onze gezinsleden er dus even opnieuw aan herinnerd. Iedereen was akkoord en op maandagavond zouden we het opnieuw in de praktijk brengen. We zouden eerst de tijd nemen om toch even terug alles op te ruimen.

Dinsdagavond, jongens in hun bed. Ik wil me in de zetel ploffen als ik bijna op een gsm en bijbehorende koptelefoon plof. Oeps ... in "de doos" ermee. De zetel is vooralsnog niet de juiste toegewezen plaats van deze attributen.

Woensdagochtend zijn de eerste worden die ik hoor : "Mamaaaa, waar is mijn gsm??", met de nodige portie drama in de stem. Aangezien drama nu net was wat ik wilde vermijden, antwoord ik heel rustig: "In de doos lieve schat, want ik ging er gisteren bijna op zitten".

Laten we zeggen dat ik het drama bij mijn oudste zoon niet echt heb kunnen vermijden. Ik ben zelf wél rustig gebleven, de gsm zit nog steeds in "de doos". Beetje trots dus wel op mezelf.

Een nieuwe gewoonte kweken zou 66 dagen duren. Nog 65 dagen te gaan dus. En counting ...

 

Mama Kim