Waarom ik mijn tieners niet meer dwing om mee te gaan naar familiefeestjes

Meestal was er helemaal niets aan de hand, behalve dan dat ik op een plek was waar ik liever niet wilde zijn. Het was lastig om uit te leggen dat ik gewoon geen zin had in sociaal gedoe – en de FOMO omdat ik gewoon wist dat ik leuke momenten met mijn vrienden miste hielp ook niet echt mee. 

Daarom heb ik voor mezelf besloten: ik ga dat anders aanpakken met mijn tieners. Mijn kinderen hoeven hun vrijetijd niet te vullen met dingen die ze moeten doen, maar met dingen die zij willen doen. Ze mogen zelf beslissen of ze mee willen naar een familiefeestje of niet. Ik wil hen leren om bewust om te gaan met hun tijd. Ik wil hen leren dat het oké is om neen te zeggen tegen dingen die ze liever overslaan. Jezelf verplicht voelen om ergens naartoe te gaan is uiteindelijk ook gewoon een vorm van pleasen – en laat dat nu net iets zijn waar ik zelf hard mee worstel. 

Ik wil dat mijn tieners weten dat ze echt geen ingewikkelde excuses hoeven te verzinnen of met een leugentje om bestwil hoeven te aan te komen als ze een afspraak willen afzeggen of een uitnodiging willen afslaan. 

Met Pasen gingen twee van mijn kinderen bijvoorbeeld mee naar mijn mama voor een gezellige paasbrunch, terwijl de derde eropuit trok met zijn vrienden. Dat was helemaal prima. 

Het is niet altijd zo geweest. Toen ze kleiner waren, sleepte ik hen gewoon altijd mee. Maar dat was niet altijd zo fijn: ik was teleurgesteld als ze stil of afwezig waren, en zij herinnerden me eraan dat ze héél duidelijk hadden aangegeven dat ze niet meewilden. 

Op een bepaald moment werd het mij duidelijk. Je kinderen tegen hun zin meesleuren naar ergens en dan verwachten dat ze vrolijk en sociaal doen, dat is gewoon niet echt eerlijk. 

Mijn tieners gaan naar school, hebben drukke hobby’s en de oudste doet ondertussen ook een weekendjob. Ze hebben het behoorlijk druk, en hunkeren naar vrijheid – zoals alle tieners dat doen. Hen dwingen om mee te gaan naar iets waar ze geen zin in hebben, dat heeft gewoon weinig zin.

En weet je wat grappig is? Sinds ik hen die vrijheid geef, gaan ze heel vaak gewoon wél mee. Want ze willen er wel degelijk bijhoren, en deel uitmaken van de familie. Maar dan wel op hún manier, volgens hun eigen keuzes. 

Ze zijn oud genoeg om zelf te beslissen waar ze willen zijn. En het is echt zóveel gemakkelijker om hun keuzes te respecteren dan om hen te overtuigen om tegen hun zin leuk te lopen doen. 

Vrij naar Scary Mommy