“Kijk mama, ik vond een stapel coole jeansbroeken in de berging. En die passen me perfect!” Ik hoorde het in Keulen donderen. Een miraculeuze verschijning van tienerkledij?
Wat blijkt: het zijn mijn broeken. Ergens in een ver verleden droeg ik jeansbroeken van coole merken, maatje 36 (man, ik kan het nog steeds niet geloven!), met boot cut, kapotgetrapte randen en een knoop laag op de heupen. Ik hield van die broeken, en toen ik zwanger werd van genoemde dochter heb ik ze mooi opgeborgen, in de hoop ze ooit weer te kunnen dragen. Not ...
Maar nu komen ze dus weer boven water, nog helemaal in top conditie en ze krijgen zowaar de stempel “vintage cool”. Daarmee slaan we twee vliegen in één klap. Vlieg 1: nu heeft mijn dochter plots weer een overvloed aan broeken, en moet ik niet gaan shoppen (driewerf hoera, want ik vind dat zenuwslopend. En geef toe, jeansbroeken zijn best wel duur). Vlieg 2: ik voel me helemaal hip. Een beetje na datum misschien, maar het is de gedachte die telt hé.
Of ik overwogen heb om zelf weer de broeken te claimen? Nee hoor, maatje 36 zou zwaar vechten met mijn BMI, en de dochter staat er zo stoer mee, met dat “vintage cool”. Dat ze er nog lang mag van genieten! <3
