Je tiener zegt al de hele ochtend geen woord tegen jou. Je vraagt: 'Hoe gaat ie?' Het antwoord luidt: 'Goed.' Wat later komt bijvoorbeeld de buurman langst en vertelt dezelfde tiener honderduid over van alles en nog wat. Alles wat jij doet, lijkt je kind trouwens op de zenuwen te werken. Niet ademen, kauwen of bewegen is de boodschap.
Wellicht durf je ook weleens in de val te trappen van je kind na school de zeer onoriginele vraag “Hoe was het op school?” te stellen, om vervolgens verbaasd te zijn dat je op die saaie vraag een nog saaier antwoord krijgt zoals “Goed.” Op die manier kom je natuurlijk helemaal niks te weten over wat er nu eigenlijk echt gebeurd is tijdens de dag van je kind. Om écht contact te maken en meer te weten te komen over wat er zich allemaal afspeelt op school, kan je het dus beter op een andere manier aanpakken.
Deze ochtend de kindjes gedropt op een speelplein (gelegen op 30km lang omrijden naar mijn werk zodat ze toch zeker naar hetzelfde speelplein als hun nichtjes konden gaan…). #WhatYouWon'tDo,DoForLove
Ook al gemerkt? Als je kind bij oma en opa is, mag dat opvallend meer dingen dan jij als kind. Verwennerij van de bovenste plank. En vooral oma lijkt liever en vergevingsgezinder te zijn met haar kleine oogappel(s). En dat beeld jij je niet in: een studie bewijst het.
Misschien herinner je je nog hoe je als kind tijdens de feestdagen iedereen moest begroeten met een zoen: oma en opa, nonkels en tantes. Misschien vond je dat niet zo leuk, maar veel keuze had je niet… Of misschien zie je het nu gebeuren bij je eigen kinderen: een verre tante of nonkel of gewoon oma en opa die een zoen verwachten, terwijl je zoon of dochter daar duidelijk geen zin heeft. Hoe je daar best mee omgaat? Forceer je kinderen vooral niet!
Om heel eerlijk te zijn (en dat ben ik zelden in het echte leven): ik haat het. Ja, ik hou van mijn peutertje van 19 maanden. Ja, er zijn leuke momenten. En ja, mama zijn is op verschillende manieren fantastisch. Maar jeetje, rondreizen en de wereld zien, je carrière uitbouwen of je op jezelf kunnen richten zijn dat ook!
Met een verschrikte blik kijkt ze me recht in de ogen aan. Mijn dochter van 5, die net haar glas omver liet vallen nadat ik haar meermaals op een zachte maar aandringende manier had gewaarschuwd.
Het scenario: gescheiden en eenzame mama nodigde haar vrienden van voor de scheiding uit. Al heel snel ging het over de rol van de vader en de moeder en eenoudergezinnen… Blablabla. Je moet weten, mijn oudste dochter was de eerste en gedurende drie jaar de enige in haar klas met gescheiden ouders. Een gesprek dat ik kon missen als kiespijn.
Het gebeurde vorige zomer. Opvang zoeken en zorgen voor voldoende uitdaging was een moeilijke zoektocht. Onze zoon ging naar kampjes, we gingen op vakantie met Intersoc, … Hij was tevreden: veel uitdaging, veel animatie. De sfeer sloeg echter snel om toen hij enkel dagen naar een buitenschoolse opvang moest.
