6476fi.jpg

Waarom mijn tweede kindje geen borstvoeding krijgt

27/01/2020

We hadden het beslist nog voor jij bestond. Nog voor je in mijn buik groeide, hadden we het samen al uitgemaakt. Er komt een tweede kindje en dat zal flesjes krijgen.

Toegegeven, ik heb ermee geworsteld. Vooral omdat ik het niet fair vond dat je oudere broer Lucas wel de borst had gekregen en alle antistoffen die daarin mee vloeien. Maar het was een weloverwogen beslissing.

Lucas is nooit een makkelijk etertje geweest en met hem zijn we echt in een sukkelstraatje beland. We wisten dat jij een ander kindje zou zijn en mogelijks (hopelijk) een kindje dat beter aan spenen en tepels zou zuigen. Maar dan nog zou borstvoeding een no go zijn. Al die onderbroken nachten, die cycli van 2u slaap-1u voeden: ik vond dat zo slopend. Ik ben toen echt in een mentale dip gesukkeld. Het heeft me weken, ik denk zelfs maanden gekost om Lucas graag te zien. Ik heb niet genoten van die hele kraamperiode, ik wou dat kind telkens zo snel weer van mij af na een voeding, hij hing al zoveel aan mijn lijf.

En je papa vond het al helemaal te gek dat er zoveel energie uit mijn lichaam vloeide terwijl er een kant-en-klare oplossing bestond. Om dan toch een gulden middenweg te vinden en mijn emotioneel geweten te sussen, kwamen we overeen jou 1 dag toch borstvoeding te geven: zo zou je toch wat van dat zogenaamd "vloeibaar goud" binnen krijgen.

Het begon zodra ik zwanger was

Vastberaden waren we en dan begon het: als zwangere vrouw is de eerste brochure die je ooit in je handen krijgt een folder over borstvoeding. Over hoe het moet maar vooral over het belang ervan, over dat vloeibare goud, wat colostrum allemaal doet voor de baby, hoe goed borstvoeding is voor het herstel van je eigen lichaam. Het beste van jezelf aan je baby geven, zo wordt het omschreven. Je lijkt echt wel een vreselijke moeder als je het waagt kunstvoeding te geven.

Maar ik weet nog hoe ik me voelde met die 2 zware meloenen aan mijn lichaam, ik herinner me perfect nog het melkkoe-gevoel als dat kolfapparaat de druk verlichtte, ik herinner me de zoogcompressen, de nachtelijke uren, de ontzettende vermoeidheid en vooral de onmisbaarheid: het was altijd mij die de baby nodig had, enkel ik kon het gehuil stillen. Het beste van mezelf: daar leek het in de verste verte niet op.

Ik vertelde tijdens de zwangerschap bewust niet te veel mensen dat baby 2 flesvoeding ging krijgen, want al snel kreeg ik veel reacties als "je zal wel zien als het zo ver is", "als ze goed drinkt, zal je dat wel blijven doen", "ze zal dan veel sneller ziek worden hoor", etc.

Zelfs de doos Nutrilon die ik in huis haalde op het einde van de zwangerschap wist het beter: "borstvoeding is de beste voeding voor je baby". Jammer vond ik dat, die moeilijke knoop was nu doorgehakt. Geen idee waarom er zoveel adviezen gepaard gaan met het krijgen van een baby.

Na de bevalling werd het niet veel beter. In het ziekenhuis werd de hele borstvoedingspropaganda weer op mij losgelaten. Of ik wel zeker was, en dat het toch wel goed ging. Over dat laatste hadden ze gelijk, dit was een heel verschil met de vorige keer. Hoe Lise aan mijn tepels zoog, dat heb ik Lucas nooit weten doen voor hij een jaar oud was. En de melk die op dag 1 al uit mijn borsten kwam, dat had ik vorige keer pas na een goede week.

Mooi moment van afscheid

Lise is geboren om 10u28 op een zaterdag. Zondag om 11 zijn we samen begonnen aan onze laatste borstvoeding. Het was een heel mooi moment waarbij de tranen over mijn wangen stroomde. Ik heb heel bewust genoten van dat intieme laatste momentje met jou.

Jouw warme lijfje tegen mij, je mondje gulzig happend. Het was heel gek om toen al afscheid te moeten nemen, maar ik wist waarom ik dit deed. Ik ging de emotie niet laten winnen van de ratio, al gierden er op dat moment net iets te veel hormonen door mijn lijf. En die tranen waren natuurlijk een aanleiding voor de vroedvrouw van die bepaalde shift om te zeggen dat ik helemaal niet hoefde te stoppen. Ze leek ook totaal niet te begrijpen dat ik verdriet had om te stoppen terwijl ik toch gewoon terug blij kon worden en verder borstvoeding geven. Maar ik had dat afscheid nodig en ik dacht aan de langere termijn.

Dus nu krijg jij flesjes die je gretig drinkt. Je moet meer boeren dan je broertje, met die flesjes hap je wel meer lucht. Toen we thuiskwamen, deed je papa de eerste nachten grotendeels alleen. Ik ben zo heel snel kunnen herstellen na de bevalling. Nadien verdeelden we de nachten.

Ik geniet zo van jou

Ik voel me zoveel beter nu dan na mijn vorige bevalling, ik geniet zo van jou. Het is ongelooflijk wat een slaaptekort doet met een mens. En ik kom mijn belofte na die ik jou maakte toen je nog in mijn buik zat te stampen: je zal dan geen maandenlang de borst krijgen, maar ik zal je veel meer knuffelen en vertroetelen en dat doe ik. Wat kijk ik graag in die ogen van jou die de mijne en mijn stem volgen.

Ik zie je graag en daar ben ik zo ontzettend blij om. In plaats van een donderwolkje zit ik nu op een roze wolkje. Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn: er zit best veel kakageur, ondergespuwde kleren en wallen onder mijn ogen bij. Maar het basisgevoel zit zoveel juister.

En neen, je krijgt de borst niet maar je krijgt knuffels, je krijgt liefde: veel meer liefde dan ik je ooit in melk had kunnen geven. Je mama voelt zich goed en daardoor kan ik jou veel liever zien dan als je uren aan mijn borsten zou hangen.

Dus kruip maar lekker in de draagdoek tegen mij, drink maar gezellig die flesjes bij mama, papa, oma, de kraamzorg, ... Ik zal je knuffelen en vertroetelen. Ik heb je lief en ik ben er van overtuigd: moederliefde is zoveel meer waard dan moedermelk.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes