Joke L.

Joke L. (°1990), samenwonend, mama van Lucas (°01/2018) en Lise (°12/2019).

Werkt als leerkracht chemie. 

Fervente speler van gezelschapsspellen, verzamelaar van kleine geluksmomentjes, steeds een hoofd vol lijstjes, knutselmama van Pinterest-ideeën die al eens ferm van het voorbeeld durven afwijken. 

Ik hou van laatavond-gesprekken met een goed glas wijn, bubbelplastiek, aardbeien, het aha-moment bij mijn leerlingen wanneer ze mijn uitleg begrijpen, chocomelk met een rietje, de geur van lavendel, de lach van mijn kinderen, nieuwe plekjes ontdekken in de natuur, indommelen onder een tv-dekentje met mijn hoofd op de schouder van mijn partner en dan de helft van de film missen.

Wat ik wil leren: loslaten. Ik probeer nog steeds elke dag planningen te maken die onvermijdelijk in de war worden gestuurd door 1 van mijn mede-gezinsleden. En speelgoed op te ruimen: jeweetwel, iets met dweilen en een open kraan... 

Wat ik zalig vind aan mama-zijn: de wereld herontdekken door de ogen van je kind. Opnieuw verwonderd zijn over al die kleine dingetjes. Plezier halen uit bellenblazen vangen, een brief posten, schaterlachen om een grappige uitspraak, ...

Hier heb ik de pest aan: iets in de vaatwasser willen zetten en dan ontdekken dat hij vol propere vaat zit.

Mijn guilty pleasure: doopsuiker. Ja echt.   

Het ergste wat ik mijn ouders aandeed: ze een halfuur lang laten zoeken naar mij terwijl ik in de tuin aardbeien zat te eten en vast zat onder de netten. Ik was daar nochtans perfect gelukkig.

Mijn favoriete fictie-held: Tinkerbel.

Mijn real-life held: mijn mama. 

Mijn favoriete motto: If you stumble, make it part of the dance.