In de prelogopedische praktijk zien we heel vaak baby’s die de fles weigeren. Dit heeft verschillende oorzaken. Daarom is het erg belangrijk dat we individueel naar het kind kijken en dat we een grondige diagnostiek uitvoeren om tot een correct behandelplan te komen.
Oorzaken flesweigering
Er is een verschil tussen niet kunnen drinken en niet willen drinken. Soms mag het kind zelfs medisch gezien niet drinken. Dit is het geval bij bepaalde aandoeningen waarbij kinderen sondevoeding krijgen. In dit artikel ga ik in op het niet kunnen en niet willen drinken.
Niet kunnen drinken
Kinderen die niet kunnen drinken hebben het simpelweg nog niet geleerd. Dit zien we heel vaak bij kinderen die borstvoeding krijgen en die te laat of te weinig frequent een flesje aangeboden kregen. Rond de leeftijd van drie maanden verdwijnt namelijk de zuigreflex en gaan baby’s hun zuigen bewust aansturen. Als ze dan geen beroep kunnen doen op iets wat ze eerder geleerd hebben dan kunnen ze het gewoonweg niet. Vergelijk het zelf even met leren autorijden. Dat is ook iets wat je niet zomaar kan en wat uiteindelijk zal moeten geoefend worden.
Er zijn natuurlijk nog veel andere redenen waarom kinderen niet kunnen zuigen. Zo worden sommige kinderen geboren met afwezige of beperkte (zuig)reflexen. Dan zal zowel de borst-als de flesvoeding moeilijk gaan. Te korte tongriempjes kunnen ook een oorzaak zijn, maar hier zien we dan weer veel overdiagnostiek. Een tongriempje is namelijk slechts zelden te kort om functioneel te kunnen zijn. Het vergt een goede kennis van de zorgverlener om na te gaan of het echt nodig is een tongriempje te klieven/laseren.
Niet willen drinken
Baby’s die niet willen drinken gaan simpelweg de fles weigeren terwijl ze het wel kunnen. Het kan dus zomaar ineens zijn dat je kind niet meer van de fles drinkt terwijl dit voordien helemaal geen probleem was. Ook hier moeten we terug op zoek naar de oorzaak. Is je kindje ziek? Krijgt hij tandjes? Heeft hij een negatieve ervaring gehad die hij linkt met de fles? De zogenaamde flesaversie is iets waarbij we snel moeten kunnen ingrijpen om het niet verder te laten escaleren.
Wat te doen bij flesweigering?
Wat je best doet bij flesweigering is contact opnemen met een prelogopedist die gespecialiseerd is in baby’s. Je hoeft dit niet te doen vanaf dag één, maar als je merkt dat het blijft aanhouden dan vraag je daar best eens advies. Het heeft namelijk geen zin om diverse spenen of flessen uit te proberen. Soms hoor ik ook dat ouders overschakelen van borstvoeding naar kunstvoeding, maar ook dat doe je beter niet zonder goed advies. Het ligt namelijk zelden aan de soort voeding of aan het materiaal dat gebruikt wordt om te voeden.
Op internet zijn er heel veel (vaak foutieve) adviezen te vinden waardoor ouders vaak al heel wat hebben uitgeprobeerd voor ze bij mij komen. Velen weten ook niet van het bestaan van een prelogopediste af. Gelukkig verwijzen veel kinderartsen en vroedvrouwen de ouders op tijd door.
Wat kan je zelf doen op het moment dat je een flesweigeraar hebt?
Er zijn een aantal zaken die je zelf eerst eens kan uitproberen voor je de logopediste raadpleegt. Let wel dat het hieronder om algemene adviezen gaat. Deze geven geen garantie op slagen omdat elk kind anders is.
Laat voldoende tijd tussen borstvoeding en flesvoeding. Als je oefent met de fles en dit lukt niet; wacht dan minstens een halfuur voor je met de borstvoeding start. Ga in dat halfuurtje even iets anders doen met je baby. Zo voorkom je dat de baby de link gaat leggen tussen flesweigeren en het krijgen van borstvoeding.
Wissel niet van speen. Blijf oefenen met dezelfde speen.
Dwing je kind niet bij het geven van de fles.
Als je borstvoeding geeft dan kan je best rond de leeftijd van 3 à 4 weken starten met het regelmatig aanbieden van een flesje. Regelmatig = meermaals per week en het liefst 1x per dag.
Straal rust uit naar je kind. Een stresserende situatie zorgt voor meer problemen.
Kies een andere plaats uit voor het geven van borstvoeding en flesvoeding.
Laat eventueel eens iemand anders de fles aanbieden.
Wat doet de prelogopediste bij flesweigering?
Tijdens de eerste afspraak zal je vooral heel wat vragen (anamnese) moeten beantwoorden zodat er een totaalbeeld van het kind verkregen wordt. Dit kunnen ook vragen zijn omtrent de zwangerschap en geboorte. De logopediste zal ook bevragen of er andere zorgverleners betrokken zijn zodat er eventueel overleg kan gepleegd worden. Na de anamnese zal er observatie plaatsvinden. Dit gebeurt het liefst in de thuissituatie, hetzij via video-materiaal, hetzij via een huisbezoek.
Vaak krijg je tijdens het eerste consult al enkele adviezen mee maar soms kan het zijn dat er eerst meer observatie nodig is. Er wordt met ouderbegeleiding gewerkt maar het kan ook zijn dat de logopediste zelf een aantal dingen probeert bij de baby. Dat gebeurt steeds in overleg en in aanwezigheid van de ouder(s).
