Een maand oud is ze nu, onze kleine regenboog. De eerste anderhalve week dronk deze kleine melkbuik zich bij elke voeding in een diepe slaap tot aan het volgende diner. Ondertussen weten we dat deze brave baby haar slaapjes inhaalde omdat ze te vroeg geboren was. Momenteel huilt ze zich van voeding naar voeding ... Bijna altijd ...
Het begon 2.5 week geleden toen ze meer en meer overdag begon te huilen. Zelf dachten we dat dit kwam door al het bezoek en de vele prikkels in huis. Maar niets was minder waar. Stilaan veranderde onze brave uitgeruste baby in een spookje met ontzettend veel tranen met tuiten. Ze huilde zich van de ene fles naar de andere.
Onze osteopaat vertelde ons dat haar darmpjes waarschijnlijk nog niet helemaal goed ontwikkeld zijn waardoor ze veel krampjes heeft. En wie weet verteert ze de koemelk uit de Nutrilon ook niet goed. We kregen het advies probiotica voor de darmpjes te geven en over te schakelen op Nutrilon Omneo. Deze zou beter verteerbaar zijn.
Een weekje bekeken we het, maar het werd alleen maar erger. De kleine, lieve baby bleef ontroostbaar en had overduidelijk pijn. Ze spande zich op spartelde naar alle kanten, gooide haar hoofdje omhoog, ... Niets hielp haar om echt rustig te laten worden. We konden haar niet meer neerleggen in het park, want dan werd het enkel erger. En alsof dat nog niet zielig genoeg was, trok dit ritueel zich door naar de nacht.
Onze slaap was en is nog steeds zo goed als nihil. Als we twee uurtjes halen mogen we blij zijn. Het kon gewoon niet verder op deze manier. Ik maakte dan ook zsm een afspraak bij de pediater, ik was niet van plan om nog een weekend te wachten.
Eens daar aangekomen werd er bevestigd wat ik al gevreesd had: Verborgen reflux. Ons kleintje haar melk komt weer naar boven, samen met de zure maagsapjes, tot in haar slokdarm, en baant zich dan weer een weg naar beneden. Tuurlijk heeft dat kind pijn. Heel haar slokdarm is aangetast door het zuur en ze is overprikkeld. We werden naar huis gestuurd met omeoprazole voor baby's.
I shit you not. Van die capsules waarin er zich van die kleine bolletjes bevinden. De helft van dat leger bolletjes werkt zich in no time terug buiten dat kleine babymondje. Het arme kind is enkel vloeistof gewoon en dan komt er zo’n bende knikkertjes haar mond binnengerold.
Enfin, we lieten de knikkertjes een weekje rollen in combinatie met baby gaviscon bananensmaak. Mijn petoet vond bananensmaak maar iets ranzigs, en spuwde alles weer naar buiten in combinatie met dramatisch gehuil.
De volgende dagen werden er niet beter op, enkel erger. Free bleef huilen schreeuwen en krijsen. De hele nacht, 6 uur aan een stuk. Het was zover gekomen dat ik mee begon te huilen wanneer zij huilde. Snikken en tranen met tuiten, wij alle twee. Ik appte mijn vriendinnen over mijn wanhoop en werd met raad en daad bij gestaan. Ze zeggen wel eens "it takes a village to raise a child", awel dat is blijkbaar ook zo.
‘s Morgens dropte mijn vriendin Sanne een reddingspakket aan mijn deur. Een pot koemelkarme poeder voor papjes (voor haar pluisje was dit ook de redding), andere baby vitamine D druppeltjes en twee dikke éclairs van de bakker met super veel chocolade on top. Wat is die meid geweldig!
We stoppen met moedermelk, vriezen alles in (ik blijf wel kolven) en geven enkel nog de hypoallergene melk.
De nachten blijven toch moordend. Het arme schaapje huilt na elke fles van de pijn ... Ze huilt bij elke luier die we vervangen ... Huilen bij het badje, huilen als ze wakker wordt. Ik heb er zo mee te doen. We kunnen niet anders dan minimum twee weken deze voeding en medicatie aanhouden om te kijken of we progressie maken.
Morgen komt de dame van Kind & Gezin op bezoek. We binden haar vast en houden haar hier tot ‘s nachts. Dan kan zij voor Free zorgen. Of misschien een oplossing zoeken. Ik weet dat we zeker niet de enige ouders zijn die zich in deze situatie bevinden, maar het is hard. We willen zo graag van haar genieten en het lukt ons amper. Ik ben bang dat deze newborn periode zo snel voorbij zal zijn, en we enkel maar samen gehuild hebben in de plaats van genoten. Ik ben bang dat al dat wenen niet goed is voor haar ontwikkeling, ben bang dat ze misschien doodongelukkig is.
We ploeteren en proberen maar ... en maken een nieuwe afspraak bij de kinderarts..
Aan elke mama met een huilbaby, reflux baby of wat dan ook. You're not alone. Elke nacht wanneer we moedeloos en moe over haar wiegje hangen of op haar rugje strelen, haar proberen in te stoppen, zijn er massa’s ouders die exact hetzelfde aan het doen zijn. Waaronder wij.
