‘Ik wil alle voordelen van het moederschapsverlof, maar dan zonder kinderen te krijgen’

Dat zijn de woorden van de 38-jarige Meghann Foye, schrijfster van het grappig bedoelde boek ‘Meternity’. Het idee: alle vrouwen zouden recht moeten hebben op een time-off op het werk, waarin ze tot rust kunnen komen en zichzelf kunnen verdiepen in hun verdere interesses en doelstellingen in het leven…  Een mens denkt: aha, een sabbatical. Maar nee, Foye verkiest een woord dat verwijst naar ... het moederschapsverlof: 'Meternity' (maternity leave)... Euh, misschien een beetje kort door de bocht?

Ik heb mijn moederschapsverlof nodig!

Foye had een droomjob, maar vond het niet eerlijk dat zij na 18 uur nog doorwerkte, terwijl alle collega's mét kinderen vertrokken om de kinderen te gaan halen. Hoe meer Foye eraan dacht, hoe meer ze begon te geloven in ‘meternity’ of moederschapsverlof. 'In mijn ogen is dat een soort van sabbatical voor vrouwen, en in mindere mate voor mannen, waarin ze hun focus in hun leven op iets kunnen verleggen dat niet volledig rond hun job draait. Het doet hen ook anders naar het leven kijken', zo schrijft Foye in de NYPost. 

Zo zag ze een aantal vriendinnen die net een kind hadden gekregen veranderen van job, of hun job in loondienst opzeggen om zelfstandige te worden. Ze waren zelfzekerder geworden door hun prille moederschap, zo concludeerde Foye, dus leidde ze af dat die periode van dat moederschapsverlof wel gelijk moest staan aan een periode van zelfreflectie...

Foye nam uiteindelijk haar sabbatical/meternity op, maar besefte dat elke druk die ze voelde om lang op kantoor te blijven niet kwam van de collega’s die kinderen hadden. Die druk kwam van haarzelf. ‘Ik besefte dat ik ‘geen excuus’ nodig had om op tijd te vertrekken.' Dat is volgens Foye de boodschap van haar boek: dat work-life balance voor iedereen zwaar is, en dat mensen met en mensen zonder kinderen elkaar zouden moeten steunen en elkaar niet zouden mogen veroordelen...

Appelen met peren vergelijken

Nu, als we eerlijk zijn, vinden we dat de schrijfster een héél erg lange en bochtige weg heeft gekozen om tot die conclusie te komen. En vooral: dat ze met haar term ‘meternity' de sléchtste term ever heeft gekozen...

Juist, je ondergaat een wezenlijke verandering als je mama wordt, en je moet inderdaad, als moeder en als vader, je focus verleggen op dat kleine wezentje dat compleet van jou afhangt.

Ik ken ook een aantal nieuwe mama’s die veranderen van job of het ineens anders willen aanpakken. Ikzelf trad na mijn eerste dochter even in loondienst, omdat ik dacht dat een vaste job me meer rust ging bezorgen. Terwijl ik moest vaststellen dat het niets voor mij was (ik ben gemaakt om zelfstandige te zijn, wat kan ik zeggen)... Maar ik zal heel eerlijk zijn: die periode was niet aangenaam. Ik was zo bang als wat. Ik twijfelde enorm aan mezelf en moest daarnaast ook nog een goede mama zijn voor mijn dochter.

Na een jaar of twee vond ik weer een beetje mijn draai, maar vanzelf is dat niet gegaan. En dat is er niet gekomen dankzij dat moederschapsverlof, als ik eerlijk mag zijn. In dat 'verlof' ben ik veel alleen geweest met mijn meisje. En ik heb ervan genoten (zou het zo weer doen). Maar ik heb ook vaak gehuild. En ik stond heel vaak op automatische piloot. Het hoort er een beetje bij, maar ik zou het nu ook niet meteen gaan vergelijken met een vorm van meditatie... 

Moederschapsverlof = Moe-time

Zelfreflectie tijdens mijn moederschapsverlof? Ja hoor! Maar dan meer in de zin van: 'O jee, wat nu gedaan?', 'Help, doe ik dat nu wel goed?', 'Ik ben mijzelf precies een beetje kwijtgeraakt...' Zelfzekerder? Euh, langzaam maar zeker wel. Maar ik moest mezelf toch een stukje verliezen om mezelf uiteindelijk weer terug te vinden. 

Moederschapsverlof? Dat is een periode waarin je een band vormt met je kindje. Het is een ongelooflijk waardevolle tijd waarin alles in teken staat van je nieuwe baby en je nieuwe gezin. Maar het is ook een kwestie van ‘moe-moeder-moest’-, en maar weinig ‘me-time’. 

Wat Foye een beetje vergeet is dat je in je moederschapsverlof voornamelijk wordt opgeslorpt door dat nieuwe kindje. En uiteraard kies je daarvoor en doe je er alles voor, maar ik ken héél veel mama’s die het net met het jezelf leren opzijschuiven heel moeilijk hebben. Het is iets dat je moet leren, dat opsplitsen van jezelf in honderd stukjes, elke dag opnieuw, maar ‘gemakkelijk’ is dat vrijwel nooit.