‘Zwanger voor 1 dag’: zwangerschapsbuik uitgetest
Wat is het?
Stiekem keek ik er wel naar uit, een dagje zwanger zijn. Ik gaf me dan ook enthousiast op als vrijwilliger om de zwangerschapsbuik aan een grondige test te onderwerpen. Maar wat is dat nu juist, die zwangerschapsbuik?
De zwangerschapsvest is in hoogte verstelbaar en past voor iedereen. De grootte van de buik bepaal je door de hoeveelheid (warm) water in de waterzak. De warmte van het water simuleert de verhoogde lichaamstemperatuur tijdens de zwangerschap. Ter hoogte van de onderste ribben draag je een riem met 2 metalen bollen in. Deze simuleren de druk van de ledematen van de foetus en kortademigheid. Tot slot zorgt een zandzak onderaan de vest voor druk op de blaas.
De eerste uitdaging
Om 7 uur opstaan, buik aan, kleren aan, tanden poetsen en ontbijten. Van Antwerpen naar Leuven rijden, aankomst op het werk, mooi op tijd om 9 uur. Dat was het plan en dat leek mij zeer realistisch. Maar blijkt dat alles behoorlijk wat trager gaat als je zwanger bent...
Wat me vooral opvalt is de afstand. De wastafel, mijn sokken en schoenen leken nooit zo ver verwijderd als deze ochtend. Waarom zijn slippers of ballerina’s not-done in de winter?!
Toen ik (eindelijk) was aangekleed, voelde dat echt als een triomf.
Raar... of net niet?
Time to go! Na alle ochtendrituelen stap ik de auto in. Eigenlijk voelt het wel fijn, die buik. Als in een automatisme leg ik mijn hand erop, eronder. Het voelt best gezellig, die buik en ik. Veel te laat kom ik aan op het werk, maar mijn mama-collega’s hebben begrip: “jaaaa zo gaat dat als je zwanger bent!” En ja hoor, als ik mijn buikje ga showen wordt er meteen geaaid en gewreven. “Dat staat u wel” of “ge ziet er raar uit Kirsten” klinkt het. Ik sluit me aan bij het eerste!
Hijg en puf en hijg en puf
‘s Middags komt mijn collega met de riem met metalen bollen aandraven. Die was ik vergeten aandoen! Vanaf dat moment is de pret nogal voorbij. Ik ben buiten adem... zelfs als ik aan mijn bureau zit! Naar het toilet gaan is zó vermoeiend. Ik voel druk op mijn ribben en op mijn middenrif. Ik hijg en puf terwijl ik me amper inspan.
Afstand is not my friend
Tijdens het middageten is die afstand daar weer. Ik kan enkel achteruit leunen in mijn stoel en probeer het eten op mijn vork richting mond te balanceren. Je hoort het al... kleren vuil. Gelukkig heb ik een lange sjaal bij waarmee ik de boel wat kan bedekken. Nu begrijp ik waarom zwangere vrouwen zo vaak vlekken hebben ter hoogte van borst en buik! ;-)
Ik heb het moeilijk met ‘achteruit’ zitten. Het geeft me een laks gevoel, alsof ik maar wat aan het hangen ben. Maar het is dat, of rechtop zitten met mijn benen wagenwijd open... En als ik rechtop zit is er nog meer druk van de ‘voetjes’ van de foetus op mijn ribben. Pijnlijk!
Opgelucht
Om 17u zit mijn dag erop. Om eerlijk te zijn ben ik opgelucht dat ik de buik kan uitdoen. De druk op mijn ribben en ingewanden was met momenten vreselijk vervelend, het gewicht van de buik begon toch wel fameus door te wegen. Natuurlijk is het niet hetzelfde als zwanger zijn: bij een gewone zwangerschap bouwt het stilletjes aan op en wen je eraan, nu kreeg ik plots een buik te dragen met een grootte en gewicht van +- 8 maanden zwangerschap.
Mijn respect voor werkende zwangere vrouwen is gegroeid! Ik had uiteraard geen last van kwaaltjes zoals vochtophoping, pijnlijke spataders, misselijkheid. Aan een bureau zitten met een dikke buik was dan ook niet zo zwaar als dat moet zijn voor een echte zwangere vrouw met een bewegend beroep. Chapeau voor alle dames die 9 maanden lang een baby dragen!
Creatief
Ik sluit mijn dag af met een fijn gevoel. Het was vermoeiend, tijdsrovend, soms wat pijnlijk, maar vooral grappig en uitdagend! Zwanger zijn voor 1 dag haalde het creatiefste in mij naar boven en gaf me het vertrouwen dat ik het ‘voor echt’ ook wel zal redden. Maar alles op zijn tijd ;)
Kirsten Elen
Stafmedewerker bij Fara, luister- en informatiepunt rond zwangerschapskeuzeswww.faranet.be
