10 dingen die ik minder leuk vind aan mijn dochter... en wat mijn moederhart daarvan vindt
- Dat ze nog niet kan praten: dan vloek ik binnensmonds 'godver wat bedoel je nu' terwijl zij woest haar koek op de grond gooit. Als mijn kind eten weggooit, dan is er namelijk echt iets mis.
+ Meestal voel ik perfect aan wat ze wil zeggen. Het is wonderlijk hoe wij met elkaar kunnen communiceren zonder te praten.
- Dat ze zo vaak roept in haar slaap: kan ze niet eens vredig doorslapen zoals al die andere kindertjes?
+ Ze heeft waarschijnlijk een nare droom. En wat slaapt ze schattig, met haar babypoep in de lucht. Ik drink morgen wel een koffie meer.
- Dat ze me overal volgt. Maar dan echt overal. Tot in het kleinste kamertje.
+ Ik laat altijd een lege wc-rol liggen. Zij wil toch mee en dan heeft ze een 'taak': de laatste restjes wc-papier lospeuteren van die rol. We gooien de papiertjes dan samen in en naast de pot. De man een paar weken terug opeens: 'Zeg lief, waarom liggen er eigenlijk overal plukjes papier?'. Hilariteit alom!
- Dat ze denkt dat ze kan staan en stappen. En ik haar dus voortdurend in de gaten moet houden.
+ Twee handjes en dan dat guitige snoetje dat komt piepen als ik in de zetel zit… onbetaalbaar!
- Dat ze het eten uit mijn mond steelt.
+ Het is eigenlijk wel handig, een kruipende kruimeldief in huis.
- Dat ze als 1-jarige weet wat een Ipad is en denkt dat ze die zomaar kan claimen.
+ Daar zit ze dan, als 'een grote', ernstig naar een jolig kinderliedje te gapen. Ze lijkt wel een kleine versie van mezelf. Alleen kijkt mama liever naar nieuwswebsites of DIY-blogs.
- Dat ze nooit stilzit. Soms zou ik haar aan de eetstoel willen superlijmen.
+ Als ze zo begint te friemelen dan bewonder ik haar wel om haar eindeloze doorzettingsvermogen.
- Dat ze nu elke dag grenzen aftast. 'Ja schat, ik begrijp dat je boos bent omdat mama niet toelaat dat je aan de gsm-oplader likt, maar wat ga je eraan doen?'
+ Ze weet dat ze iets superstout wil doen en denkt dat ze ermee weg komt door eens heel onschuldig te kijken. Boos word ik daar nu wel niet van.
- Dat ze maar niet uit de HHH-periode lijkt te komen. (Huilerig, Hangerig en Humeurig) Moet het echt alledrie tegelijk schatje?
+ Het lijkt wel of ze het al beseft. Net als ik als moeder mijn breekpunt bereik, komt ze knuffelen.
- Dat ik eigenlijk al haar minpuntjes vergeet als we weer een mijlpaal bereiken.
+ Soms vrees ik dat ik me als moeder te soft opstel. Ik kan het bezwaarlijk 'minpuntjes' noemen, die minder leuke dingen. Het zijn stappen in haar ontwikkeling. We moeten er samen door. Het gaat er vaak heftig aan toe thuis. Ik blijf haar ouder, maar tegelijk voel ik zo veel liefde voor mijn kind dat ik het allemaal redelijk kan relativeren, dit 'minder leuke lijstje'.
