10 vragen aan … mama Anke

1. Wat vind je het leukste aan het ouderschap?

Wat ik heel leuk vind aan mama zijn, is de gezelligheid van mijn kinderen om me heen. Hun aanwezigheid. Hun verhalen, hun humor, hun vrienden die over de vloer komen, hun energie,hun enthousiasme als ze iets tofs hebben meegemaakt. Hun knuffels. Of het weigeren van een knuffel te geven – want dat is soms toch wat awkward.

Het is tof om die tieners hun persoonlijkheid te zien ontwikkelen. En daar hoort af en toe wat slechtgezindheid bij. Van beide kanten. Want hun kamers ontwikkelen mee tot een soort stort. Ze ontwikkelen ook een soort fobie voor de lichtschakelaar, want hun lichten branden altijd en liefst ook allemaal samen. Net zoals er zich een degout ontwikkelt van het fluohesje.

Ook opvallend is dat er zich een type Alzheimer ontwikkelt als het over huiswerk of toetsen gaat. “Euh? Die van Frans had niet gezegd dat we dat moesten maken”

Die Alzheimer breidt zich ook uit naar de locatie van hun brooddozen, handschoenen, muts, pennenzakken … of naar de plaats waar ze hun jas moeten ophangen en hun schoenen moeten zetten.

Het doet me allemaal aan mijn eigen jeugd denken. Ik hoor mezelf dezelfde dingen zeggen als mijn mama tegen mij zei. Heel herkenbaar.

En misschien klopt het wel dat kinderen je jong houden.

Ik vind het heerlijk om een vol nest te hebben. En daar neem ik de dagen dat ik ze het liefst uit dat nest zou willen sjotten graag bij.

2. Wat is voor jou het lastigste aan het ouderschap?

Het lastigste is misschien wel het consequent opvolgen van afspraken, van schoolwerk, van straffen, … Soms heb ik er ’s avonds geen energie meer voor. Of ben ik eigenlijk vergeten dat mijn zoon of dochter gestraft waren. Of weet ik niet meer wat ze nu weer fout gedaan hadden. Ha! ;)

Soms heb ik ook wel last van het rad, de mallemolen, waar in je in mee moet draaien en dat nooit stopt. Er is altijd wel iets te doen, of iemand die je nodig heeft. Je bent altijd beschikbaar. Ik ben toch altijd beschikbaar. Ik wil dat ook wel zijn, maar het vraagt wel veel energie, die ik precies niet altijd over heb.

3. Wat zou je, achteraf gezien, anders hebben aangepakt op het vlak van opvoeding?

Heel veel zou ik niet veranderen. Ik heb altijd geprobeerd heel veel ruimte te laten voor hun persoonlijke ontwikkeling en hen redelijk vrij te laten in hun expressie en in de ruimte die ze innamen in het huis. Laat ons zeggen dat ik voorstander ben van een creatieve vrije opvoeding.

Er zijn altijd wel wat huisregels geweest, zoals een vast tijdstip om te gaan slapen. En uiteraard heb ik hen geleerd om beleefd te zijn en respect te hebben voor mens en dier. Maar ik heb vooral gewoontes gecreëerd. Als ze klein waren gingen ze slapen met een stapliedje de trap op, en kregen ze elke avond een zelf verzonnen verhaaltje. In de zomer maakten we elke avond een wandeling naar het park waar hun eigen persoonlijke en door mij verzonnen heks woonde, …

Ik ben iets consequenter geworden toen iemand me erop wees dat kinderen meer regels en sturing nodig hebben. Maar echt heel goed heb ik me er nooit bij gevoeld. Ik voelde me zo’n zaagmama.

Ik denk dat ik ondertussen geëvolueerd ben naar iets tussenin. Af en toe moet er gezaagd worden, maar er is in mijn gezin ook nog steeds veel ruimte voor eigenheid en spontane ingevingen.

4. Op welk vlak is je leven het meest veranderd sinds je kindjes hebt?

Het grootste verschil is natuurlijk dat ik er een verantwoordelijkheid bij heb en dat ik niet zomaar kan gaan en staan waar ik wil. Die band met mijn kinderen is altijd en in alles aanwezig. Ik kan en wil me daar uiteraard ook nooit meer van losmaken. Het hoort erbij.

Ik denk dat dat toch het grootste verschil is met het wel of geen kinderen hebben:Je bent nooit meer alleen. Maar dat is op zich wel een mooie gedachte.

5. Is er een taakverdeling binnen het gezin? Krijgen de kinderen zelf taken?

Mijn kinderen hebben geluk. Ze hebben geen vaste taken. Ik vraag ze wel om dingen te doen, maar dat is dan eerder ad random. Ze moeten wel eens de vuilbakken buiten zetten, de wasmachine in- en uitladen, de kat en de konijnen eten geven, of eens naar de bakker gaan. Maar er is geen vaste takenlijst of er hangt hier geen planning in de keuken.

Wat ze wel altijd moeten doen, is hun kamer zelf opruimen, hun fietsen op slot zetten, en zorgen dat hun brooddoos op tijd in de afwasmachine staat.

Mijn dochter vroeg me onlangs hoe je moet strijken. Dus daar zie ik nog een opportuniteit in. ;)

Maar eigenlijk doe ik dus vooral alles zelf en als ik er echt geen goesting in heb, schakel ik de kinderen in.

6. Veranderde jullie relatie toen er kinderen kwamen?

Onze relatie veranderde heel erg toen we kinderen kregen. Ik denk dat het slaaptekort daar veel mee te maken had en misschien ook wel het wennen aan het inleveren aan vrijheid.

Als de kinderen 2 en 4 jaar waren, zijn we gescheiden. Dus ik heb eigenlijk weinig ervaring met een relatie met kinderen.

7. In hoeverre heeft het moederschap een invloed gehad op je carrière?

Toen ik 15 jaar geleden mijn werkgever vertelde dat ik zwanger was, zei ze (jawel, een vrouw) : “Kinderen en een carrière, dat gaat niet samen.” Geen proficiat, enkel een soort waarschuwing. Ik ben daar dan ook niet lang blijven werken. Vooral omdat bleek dat ze geen enkel toegift wilde doen naar werkuren.

En ik denk dat een beetje flexibiliteit van beide kanten toch wel nodig is als er kinderen zijn. Dus ja, mijn kinderen hebben wel degelijk een invloed op mijn werk. Dagelijks. Mijn flexibiliteit is niet meer eindeloos. En dus laat ik soms toffe projecten aan me voorbijgaan omdat ik weet dat ik het niet kan combineren met mijn gezinsleven.

Gelukkig is er leuk werk genoeg waarbij een goeie balans wel mogelijk is.

8. Wat is jouw favoriete uitstap met de kinderen? En aan welke uitstap heb je een hekel?

Toen ik 15 jaar geleden mijn werkgever vertelde dat ik zwanger was, zei ze (jawel, een vrouw) : “Kinderen en een carrière, dat gaat niet samen.” Geen proficiat, enkel een soort waarschuwing. Ik ben daar dan ook niet lang blijven werken. Vooral omdat bleek dat ze geen enkel toegift wilde doen naar werkuren.

En ik denk dat een beetje flexibiliteit van beide kanten toch wel nodig is als er kinderen zijn. Dus ja, mijn kinderen hebben wel degelijk een invloed op mijn werk. Dagelijks. Mijn flexibiliteit is niet meer eindeloos. En dus laat ik soms toffe projecten aan me voorbijgaan omdat ik weet dat ik het niet kan combineren met mijn gezinsleven.

Gelukkig is er leuk werk genoeg waarbij een goeie balans wel mogelijk is.

8. Wat is jouw favoriete uitstap met de kinderen? En aan welke uitstap heb je een hekel?

We zijn nogal fan van citytrips. Omdat ik geen grote fan ben van vliegen, zijn dat bezoekjes aan steden in eigen land of Nederland. We houden er allemaal van om gewoon onze neus te volgen en wat rond te dwalen. Wandelend te ontdekken wat die stad te bieden heeft. Als tegengewicht voor de winkels die mijn dochter wilt zien, gaan we ook altijd op zoek naar een skatewinkel en skatepark voor mijn zoon. Die zoektocht heeft ons al in onverwachte delen een stad gebracht, weg van de toeristische paden.

Ook het uitkiezen van iets tofs om te gaan eten, is deel van de queeste. Er moet voor mijn kinderen op z’n minst iets met avocado’s op de menukaart staan en het moet wat karakter hebben. Onze favoriete stad na Antwerpen is Rotterdam. Die stad past helemaal bij ons. Beetje punk, beetje anarchie, tikkeltje alternatief, wat cultuur en ook heel gezellig.

Ik heb een hekel aan zwembaden – behalve op vakantie.Als ze zin hebben om te gaan zwemmen, moeten ze dat aan hun papa vragen. Die activiteit schuif ik maar al te graag door.

9. Welk restaurant / welke brasserie vind je een absolute aanrader met kinderen?

Mijn kinderen eten ontzettend graag avocado’s, dus moet ik dringend eens zo’n avocadobar uitproberen. Echte vaste adresjes hebben we niet. Al moet ik zeggen dat ik meestal weinig fout kan doen met een Italiaans restaurant, en, dat ik ze het meest gelukkig maak met traktatie met sushi .