2020 opnieuw doen

20/01/2021

Door Mama Leen V.

We zitten in de laatste week van het jaar dat door véél mensen afgekondigd wordt als een slecht jaar, eentje om snel door te spoelen … Terwijl ik aan het koken ben, komt mijn zoon naast me staan. Samen praten we over hoe we het komende jaareinde zullen vieren. Anders dan anders: onze vrienden zullen dit jaar niet komen, wij zullen ook niet naar hen gaan. Dat vindt hij wel jammer, want met hun zoontje kan hij uren spelen.

Maar plots zegt hij: ‘Moeke, ik wil 2020 opnieuw doen.’

Ik ben wat verbaasd. Ik denk aan de eerste lockdown, waarbij hij van thuis uit les kreeg. Het was een heel proces van een opstandig kind dat voor alles boos werd naar een kind dat zijn weg gevonden had.

Hij miste zijn vriendjes, klasgenoten en leerkrachten. Hij zette soms het dicteefilmpje een keer extra op, gewoon om zijn juf te zien. Hij gooide zijn schoolboeken door onze woonkamer, gewoon omdat ik zei dat hij iets fout maakte.

Waarom wil je 2020 opnieuw doen? vraag ik hem.

‘Lekker veel thuis’ antwoordt hij.

Ik ben ontroerd door de wijsheid van mijn kind. Wij volwassenen vergeten soms de waarde te zien van de kleine dingen. ‘Count your blessings,’ zeggen ze weleens …

Eigenlijk hadden wij het wel goed met ons viertjes in 2020. Mijn man en ik konden onze job als bediende en onderwijzeres blijven uitvoeren. Financiële problemen waren er dus niet en we werken beiden in een sector waar alles overeind zal blijven: voor, tijdens én na corona.

Onze band is sterker geworden als gezin. Stiekem genieten we ervan dat papa gewoon van thuis werkt en de kinderen als ze terugkomen van school even zijn kamer binnenwandelen om te vertellen hoe hun dag was. In 2019 kwam hij vaak pas om 18u30 thuis. Dan was het snel snel samen eten en bed in.

Ik denk aan hoe de band met mijn man ook sterker werd. Hoe het fijn was dat de dagen dat ik als ‘halftijds werkende’, gewoon thuis was. We genoten van het samen lunchen met ons tweetjes, zonder dat de kinderen er waren. Gewoon ‘us-time’. In 2019 gingen we daarvoor nog op restaurant.

Ik denk aan hoe we samen gezinsfietstochtjes deden in het weekend, en verbaasd waren dat onze vierjarige dochter al 15km kon afleggen, terwijl ze nog maar drie weken kon fietsen. Hoe we tijdens wandelingen op zoek gingen naar trollen, kabouters, de ‘moordenaar’, Jules … In 2019 hadden we daar nooit tijd voor. Onze agenda was immers overladen met uitstapjes naar vrienden, familiefeesten, verjaardagsfeestjes … We zouden maar eens iets moeten missen.

Misschien moeten we eens stoppen met ervan uit te gaan dat het sowieso een slecht jaar was. We leerden dit jaar veel over de normen en waarden. Over wat er écht toe doet. Ik hoop dat ik dit kan vasthouden als alles terug ‘normaal’ wordt.

Maar ik ben er zeker van als dat niet het geval is, mijn kinderen mij wel weer met mijn beide voeten op de grond zullen zetten.