6 lessen die de lockdown me leerde
2/06/2020
Door Mama Eef
- Videobellen met actieve, kleine, rondflitsende kinderen is een enorme beproeving van je lenigheid, wil je ze effectief in beeld houden. Mijn cameravrouw-capaciteiten zijn serieus op de proef gesteld. Zeker bij het deeltje ‘kijk, he, oma!’, waarna er telkens opnieuw (met een portie fantasie) een waanzinnig spectaculaire truc volgde.
- Pinterest is een walhalla aan inspiratie, maar ik denk toch dat we alle knutselideeën de voorbije weken hebben gehad. Ken je dat romantische idee van ‘samen knutselen’? Blijkt dat toch voornamelijk mama zit te knippen, plakken, kneden en tekenen. Vermits dit echter zowat het enige was dat mijn zoontje elke dag opnieuw kon boeien, hebben we dus heel het Pinterest-repertoire gehad en kan ik geen crêpepapier of glitterlijm meer zien. Samen met een peuter van 2 die enorm graag wilde participeren aan elk knutseluurtje, was het best pittig om de verfborstels uit diens mond te houden, terwijl je met enige concentratie een knikkerbaan in elkaar probeert te boksen met wc-rollen.
- Oren kunnen heel wat decibels verdragen. Bij mijn innerlijke rust ligt dat niveau duidelijk lager. Een vluchtroute naar het kleinste kamertje kan (heel even) wonderen doen.
- Een cursus EHBO voor kinderen is geen overbodige luxe. Ik ben erg blij dat de tanden van mijn dochter toch nog een beetje vaststaan en ik kan het aantal pleisters niet tellen die hier de voorbije weken zijn geplakt.
- Ik deed echt voordien al erg mijn best om altijd iets vers op tafel te toveren, maar élke dag opnieuw kids proof koken voor 4 personen, is iets te veel van het goede (sorry, Pascale Naessens). Mijn ideeënkookboek blijkt lang zo dik niet te zijn als die van de vrouwengilde. Maar we hebben wel alle cakes, wafels en koekjes gebakken. (topactiviteit!)
- “Je bent met afstand de beste klant”, klinkt het nu bij Colruyt. Bij mij luidt het: “Ik ben met een beetje afstand de beste mama.” De afgelopen maanden waren enorm intens. Er waren fijne momentjes, maar ook enorm zware en voor iedereen frustrerende situaties. Het is fijn om samen te zijn, maar te veel is te veel.
De kinderen bloeien helemaal open bij het zien van oma en opa en snakken naar sociaal contact met hun vrienden. En wij missen het om de kinderen te missen. Ik hoop dat hun huidhonger snel kan worden gestild, dat ze nieuwe uitdagingen mogen aangaan en gewoon kind kunnen zijn … met een klein beetje afstand van mama en papa.
