6 redenen waarom de potjestraining de meest stresserende fase is (voor mij als kind)
17/05/2017
Door Mama Sylvie
Enthousiasme
Het is zover: Renée begint zich te verzetten tegen haar pamper en wil meer en meer op het grote toilet. Goed nieuws denk je dan: ze wordt zindelijk! Inderdaad, het vooruitzicht dat de ververstafel uit de keuken zal verdwijnen en ik weer een vierkante meter zal winnen, alsook het geld dat we zullen uitsparen aan pampers, laat mij een klein vreugdedansje doen. Toch hoop ik dat de ‘oefenfase’ vlotjes zal verlopen en Renée binnenkort officieel pampervrij zal zijn. Aan enthousiasme ontbreekt het haar alleszins niet...
6 zindelijkheidsfeitjes
- Vier keer op een kwartier tijd naar het potje gaan is toch niet overdreven, moeder? En ja, je moet telkens mee met mij, dat is toch goed voor jouw stappenteller?
- Ik ben al een grote meid! De pot op met dat kleine potje! Ik ga op het grote toilet!
- Je moet mij niet bij alles helpen hoor. Ik kan best zelf mijn broek al opendoen. Wat zeg je? Oeps, dat gebeurt inderdaad het best voor ik pipi doe… Zucht…
- Dat grote toilet is perfect voor mij! Als je niet helemaal op het potje zit, dan kun je zelfs een fonteintje maken! Waarom is mama boos als dat gebeurt? Oei, moet dat straaltje in het potje?
- Mijn poep moet toch proper zijn? Je kunt niet genoeg wc papier gebruiken zeg ik dan!
- Van al dat oefenen word ik moe en gebeurt het weleens dat ik een dutje doe in mama’s stoffen zetel. Ze wil dan altijd dat ik een pamper aan doe. Dat snap ik niet. Ik ben toch een groot meisje?
Och, ik apprecieer haar enthousiasme wel! Ik hoef haar tenminste niet te lokken om op het toilet te gaan, zoals ik dat met de oudste moest doen. Ik zie me nog altijd staan met een stukje chocolade naast haar potje… hihi…
