7 dingen die ik geleerd heb door kinderen te krijgen

7 dingen die ik geleerd heb als ouder

1. Geluk komt niet in een schattigere verpakking dan in je eigen kind. Niet dat je druk moet leggen op je kind om je gelukkig te maken – dat maak je zelf – maar het komt er spontaan uit voort. Er is niets dat mij zo uitzinnig gelukkig kan maken als mijn kroost rond mij. En ja, er is ook niets dat mij zo op het randje van crazy kan maken, maar hey, alles komt in golfbewegingen toch?
2. Het zit hem echt in de kleinste dingen. We staan gewoon onze tanden te poetsen en ineens kan je een ongelooflijk gemeende knuffel krijgen van je pruts. Het liefst mét een beetje tandpasta dat achterblijft op je kleren. Een klein beetje te hard ook misschien, met zijn/haar hoofd tegen je kin of wang gebotst. Maar wel straight out of the heart.
3. Ik moet al eens dingen laten vallen. Letterlijk of figuurlijk. En, echt waar, ik kan daar ook echt gemeend om vloeken. Ik zou graag eens gewoon effe iets doen zonder te moeten zweten of mezelf op te jagen. Maar eigenlijk leer ik daardoor selecteren. Nee, dit moét nu niet echt. Het kan ook later. Ik moet leren kiezen, want het gaat nu eenmaal niet allemaal. En dat is ook oké. Get real woman!
4. Je hebt maar 1 gezondheid. Ook de kindjes. En al de rest is bijzaak. Ik ben de afgelopen winter zo ziek geweest al, en zo lang. Ik besef dat de mooie, gezonde momenten schaars kunnen zijn en dat je ze maar beter kunt koesteren als ze zich voordoen. Zelfs al is dat een kleuter die uitgeteld ligt te snoezen in de zetel door die nasty buikgriep… Dus: het werk is belangrijk, maar ik moet echt leren om mezelf nog wat meer voorop te zetten. Dingen doen die ook goed zijn voor mijn lichaam. Ik moet altijd maar denken aan dat beeld dat je in een vliegtuig zit en als moeder eerst dat masker moet aandoen in plaats van het aan je kindje te geven. Focus…
5. Tijd is kostbaar. Maar er zijn altijd nieuwe momenten. Ik kan soms echt overvallen worden door nostalgie, denken: ‘Ow, waarom is dat nu weeral voorbij?’ Maar langs de andere kant merk ik dat elke week weer andere momenten met zich meebrengt. Nieuwe avonturen. Ik heb geleerd om iets meer in het nu te leven en minder in het toen of wat er nog moet komen. Euh ja, die zomervakantieplannen die nog niet concreet zijn bezorgen me soms wel stress, maar aan de andere kant denk ik: het komt wel goed.
6. Een mens is ongelooflijk veerkrachtig, maar tegelijk ook enorm kwetsbaar. Dat besefte ik onlangs toen we voor het eerst met de kleuter op de spoed waren beland. Niets ernstigs, een snede in haar oortje door een val dat moest genaaid worden. Maar hoe je veerkrachtig en tegelijk kwetsbaar je als ouder voelt op zo’n moment: je wilt haar zo snel mogelijk beter maken en krijgt een ongekende kracht in je om naar dat ziekenhuis te vlammen, maar ook: waarom kan ik dingen zoals dit niet voorkomen? Jammer genoeg weet ik dat dit part of the game is. Het enige wat je kunt doen, is loslaten. En temidden van dat loslaten de losse puzzelstukken van schoonheid proberen te verzamelen en te koesteren.
7. Je leert ongelooflijk graag zien. Zo graag zien dat je jezelf met gemak opzijschuift. Niet te veel natuurlijk (check puntje 4), maar het is toch ongelooflijk. Ik wist niet dat de liefde zo dik, diep en intens kon zijn. Soms gaat ze een beetje naar omhoog, soms naar beneden, maar ze is altijd daar. Sowieso. Zij zijn altijd daar. Mijn kinderen. Mijn hart. Alles is relatief. Behalve zij.