Als ik jullie verhalen lees, voel ik alleen maar respect. Hoe jullie doorbijten. Hoe jullie verdergaan. Hoe goed jullie het doen.

Respect en begrip. Dat mijn 'mama issues' geen grote problemen zijn. Wel kleine golfjes in een vlakke zee.

Ja, ik word af en toe wel eens ’s nachts geterroriseerd door mijn kinderen en val daardoor overdag om van de slaap.

Ja, ik heb het soms wel eens moeilijk om mijn geduld te bewaren als mijn pittige tweejarige weer eens het bloed onder mijn nagels haalt.

Ja, ik snak wel eens, regelmatig, naar me-time.

Maar dit alles valt in het niets bij hoe jullie je nu moeten voelen.

Ik denk aan jullie. En ik wens jullie alle geluk toe. Evenveel geluk als ik.