Aan de mama die vandaag met een mes in mijn hart stak
Hoestbui
Er was eerst een muzikale theatervoorstelling. Geboeid keken kindjes en (groot)ouders naar artiesten die klanken maken, die dansen en zingen. Xavi met open mond en Xenn nieuwsgierig zoekend waar de klanken vandaan kwamen. Op een stiller moment wilde Xenn blijkbaar ook klank maken door een hoestbui te laten horen… En laten nu net deze hoestbuien ietsje luider en dieper zijn dan bij een gezonde baby...
De meeste mensen schrikken daarvan, want ja, gezond klinkt zijn blafhoest niet echt. Ik vertel jullie er nog even bij dat zijn zeehondenblafje hoort bij zijn tracheomalacie en dus niets met ziek zijn (à la een bronchitis, longontsteking of dergelijke) te maken heeft.
Is dat besmettelijk?
Wanneer zijn hoestbui over is, voel ik de blikken. Zowel Xavi als Xenn genieten verder van de voorstelling. De voorstelling eindigt en plots draait de mevrouw voor mij zich om en zegt op een brutale manier: 'Ik vind het echt niet kunnen dat je hier naartoe komt met een ziek kind!’ Totaal overdonderd, maar zoals de meesten mij wel kennen steeds met een antwoord klaar. ;-) Dus ik antwoord haar: 'Je weet toch niet eens wat mijn kind heeft?! Dit hoort gewoon bij hem. En waar bemoei je je trouwens mee? Mag een ziek kindje dan niet uit huis gaan?' Ik dacht dat ze zich zou verontschuldigen, meelevend zou worden of tenminste wat respect zou tonen. Ze vuurde echter haar volgende vraag op me af: 'Is dat besmettelijk?'
BE-SMET-TE-LIJK?? Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn antwoord was dan ook: ‘Ben je achterlijk? Alsof ik hier naartoe zou komen als dit besmettelijk zou zijn? Ik hoop voor jou dat je kindjes (ze had er twee, waarvan eentje nog een baby) nooit ziek zullen worden…’ Ik denk dat ik ondertussen alle kleuren uitsloeg en ik twijfelde: zou ik haar met haar haren door de zaal uitslepen of zou ik even de zaal verlaten om mijn tranen de vrije loop te laten? Ik koos voor het tweede...
De wereld is niet perfect
Aan de lieve man die me achterna kwam gerend: Bedankt! Bedankt dat je het voor mij en mijn kind opnam! Bedankt om me te vertellen dat je alles gehoord had en het schandalig vond! Bedankt voor je begrip. Bedankt dat je me erop wees dat ik moest blijven buiten komen met mijn kind! En zeker bedankt dat je leefwereld groter is dan de perfectie!
Aan de mevrouw van de opmerkingen: ik mag hopen en bidden dat je kindjes gezond mogen blijven, want hun leventje zou anders maar heel beperkt zijn.
Ik mag ook hopen dat jouw kindjes jou als mama nog heel veel wijze dingen gaan leren. Dat ook zieke kindjes mogen genieten, lachen, dansen en springen. Ik mag hopen dat je kindjes beleefdheid en respect zullen leren van de andere mensen die hen opvoeden. Dat jij als mama zo wreed en hard kunt zijn verbaasd me! Hoe zit dat met jouw moederhart? Je hebt me niet boos gemaakt, maar je hebt me recht in mijn hart geraakt. Bedankt om deze dag met ons gezin, de weinige trouwens de afgelopen negen maanden, te overgieten met een triest gevoel...
Vandaag heb je me pijn gedaan, maar je geeft me ook kracht! Kracht om te vechten als een leeuwin, om op te komen voor mijn kind, om hem te beschermen waar ik kan, maar ook om me ervan te overtuigen welke waarden en normen ik mijn kinderen moet bijbrengen....
Vandaag heb je me pijn gedaan, maar morgen is een nieuwe dag die we zullen plukken en laat dat nu net zijn wat mijn ziek kindje me geleerd heeft.
Carpe diem. Op naar morgen.
Gastmama A.
