6848fi.jpg

Aan mijn toekomstige kleintje

29/06/2020
Mamabaas
Door Mamabaas

Hallo daar, ik ben je toekomstige mama. Je bent er nog niet, al had ik wel ergens gehoopt dat je ondertussen al op komst zou zijn. PCOS, de “leuke” diagnose die ik in 2017 op mijn bord kreeg na een jaar zonder eisprong, blijft ons achtervolgen. Toen kon ik in 2018, dankzij de hulp van enkele lieve dokters en vroedvrouwen en dankzij wondermiddel menopur, je grote broer al na twee pogingen en een voorspoedige zwangerschap in mijn armen sluiten.

Ruim twee jaar later zitten we weer in hetzelfde schuitje. Acht maanden geleden besloten je toekomstige papa en ik dat het tijd was voor een tweede kindje. De gynaecoloog had ons gezegd dat het mogelijk was dat de PCOS verdwenen was na een eerste zwangerschap, dus vol goede hoop nam ik de laatste pil en na mijn laatste “pilmenstruatie” was het bang afwachten. Zou de eisprong weer maanden op zich laten wachten of ging ik eindelijk eens uit mezelf een eitje kunnen doen rijpen?

Na 44 dagen eindelijk een menstruatie. Wel lang, maar toch, ik had voor het eerst in jaren uit mezelf een eisprong gehad. Wauw, wat was ik blij! De dokter duwde me echter wel snel van die roze wolk en wou toch dat ik eens langskwam in maart omdat het toch wel “zeer lang” was.

En dan: COVID-19. Doei afspraak met de dokter, dan toch maar even in natuurlijke cyclus proberen.... Helaas kan je niet bouwen op onregelmatige, superlange cycli. En dus mijn toekomstige kleintje, ben je er nog steeds niet...

COVID-19 liep op zijn einde, eindelijk kon ik onderzocht worden en toen kreeg ik weer de boodschap dat de PCOS nog niet weg was. Het was beter, maar het zou moeilijk, zeer moeilijk worden om op deze manier natuurlijk zwanger te geraken.

En dus zijn we weer in de medische mallemolen beland, want de laatste natuurlijke poging resulteerde in een menstruatie. Weer elke dag menopur spuiten, echo’s, bloedafnames, een slag in mijn gezicht, weer een mes in mijn vrouwelijkheid, alweer faal ik.  Ik kan dus echt geen kinderen op de wereld zetten zonder hulp.

En dus lief kleintje, zet ik weer elke dag trouw mijn menopur spuitje in de hoop dat er snel een eitje zal rijpen, in de hoop dat je grote broer jou snel kan verwelkomen. We blijven positief, want menopur was ook bij je broertje de holy grail. Maar wat ik niet gedacht had, is dat elke zwangerschapsaankondiging weer even hard aankomt als drie jaar geleden.  Want wij zijn weer aan het ploeteren, ook al hebben we je broertje al.

Wat me nog het hardste treft is dat mensen die weten hoe moeilijk we het hadden bij je broertje weer doodleuk vragen “En, wanneer komt het tweede eraan?” Dat doet pijn. Veel pijn. Dan zou ik die mensen die me zo’n slag in mijn gezicht geven, dubbel zo hard een slag terug willen geven.

Tuurlijk willen we dat je er snel bent lieve kleine schat, maar dat gaat niet. Het ligt in handen van iemand anders.  Ik voel me soms schuldig, want er zitten mensen in hetzelfde schuitje die zelfs dat eerste kindje nog niet in hun armen hebben kunnen nemen. Wat zit ik hier dan te jammeren over een tweede kindje?

Tuurlijk zijn we dolblij met je broertje, maar we willen zo graag een speelkameraadje voor hem, ons gezinnetje vervolledigen. Is dat egoïstisch? Soms voel ik me zo stom, maar eigenlijk hoeft dat niet. Mensen met normale vruchtbaarheid hebben ook die vrije keuze, niet?

Lief kleintje,  weet dat we op je wachten, dat we je dolgraag willen verwelkomen. Je kan alvast een kaarsje branden dat de medicatie snel aanslaat en dat er niet te veel inseminaties, spuitjes, bloedafnames en echo’s meer moeten komen, dat doen wij ook.

Dikke kus van je mama, papa en broertje.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes