Zo gelukkig dat het bij ons niet fout liep
Ik heb twee gezonde dochters. 3 en 5 jaar zijn ze. Nu is het moment. Als we nog voor een derde kindje willen gaan, is het nu het moment. Als ik mijn gevoel zou volgen, dan zou ik ervoor gaan. Het lijkt me zo leuk, een gezin van vijf. Zo warm, gezellig. Maar mijn verstand zegt nee. Nee, want ik ben nu al zo moe. Nee, want we hebben nu al zo weinig tijd. Maar vooral … nee, want wat als het deze keer echt fout loopt?
Wat als ...
‘Emily is geboren. 2,8k. Mama en dochter doen het super.’ Een dolgelukkige sms van een overweldigde first time papa. Een paar uur later viel de bom. Emily deed het niet meer super. Ze had zuurstoftekort gehad tijdens de bevalling en moest in allerijl onder een speciale couveuse. Om mogelijke, waarschijnlijke hersenschade te beperken.
Op momenten als deze weet ik: het is gedaan voor ons. Ik wil het risico niet meer lopen. Mijn eerste zwangerschap is ook geëindigd met een spoedkeizersnede, na meer dan 24 uur arbeid. Net zoals bij Emily. Maar mijn dochter heeft geen zuurstoftekort gehad. Ze was, en is, helemaal perfect. Maar wat als.
Mijn tweede zwangerschap was ook niet zorgeloos, want ik had CMV. Mijn baby, mijn kindje was niet besmet en dus helemaal perfect. Maar wat als.
Geluk
Misschien denk ik er binnen een paar weken, maanden, jaren toch nog anders over. Maar nu, nu ben ik gewoon gelukkig met onze twee meisjes. Prijs ik mij gelukkig dat het voor mij allemaal goed gekomen is.Dat wij geen zorgen hebben. Dat ze gezond zijn.
Veel moed aan alle ouders die minder geluk hebben. Ik denk aan jullie.
