5144fi.jpg

Als de band met je moeder, de oma van je kinderen, niet is hoe je je het had voorgesteld

3/10/2019

Ik heb, voor zover ik me herinner, nooit een erg warme band gehad met mijn moeder. Die band is altijd eerder wat stroef geweest, ik kan niet zo direct de vinger op de wonde leggen, of één bepaalde oorzaak bedenken... Ik vermoed dat onze karakters gewoon niet goed bij elkaar passen, en ergens vind ik dat wel jammer. 

Op vriendinnen die een dagje op stap gaan met hun moeder ben ik stiekem toch een tikkeltje jaloers. Het ontbreekt mij niet aan moederliefde hoor, ze is geen slechte moeder (geweest), echt niet. Ik had alles wat ik moest hebben, behalve dat warme nest waar je altijd terecht kan, waar je naartoe vlucht als het even wat minder gaat, waar je gewoon jezelf kan zijn...

Als puberende tiener ben je daar natuurlijk niet mee bezig. En als je als jonge twintiger het ene feestje na het andere afschuimt op de universiteit ook niet. Dat besef komt pas later, als je zelf kinderen hebt, als je zelf ervaart wat de liefde voor en van een kind met je doet.

Tweede moeder

Op het moment dat mijn oudste dochter geboren werd, had ik al een ‘tweede’ moeder, een lieve collega die ik een jaar of 14 geleden ontmoette en die qua leeftijd mijn moeder had kunnen zijn. Zelfs nu ze al een aantal jaren op pensioen is, spreken we nog geregeld af voor een lunch of een dagje shoppen… En dan krijgen we vaak de opmerking dat we het als moeder-dochter toch gezellig hebben. We lachen er dan eens om, maar ik begrijp best dat een vriendschap tussen een 40-jarige en een 65-jarige niet vanzelfsprekend is. Tel die 14 jaar maar terug… 26 en 51 waren we toen: we go way back!

Ook met mijn buurvrouw, die 14 jaar ouder is, heb ik sinds vorig jaar een goede band. Aan beiden vertel ik allerlei zaken die ik niet aan mijn eigen moeder vertel. En nu ik er zo over nadenk, ik vertel haar eigenlijk heel weinig (persoonlijke) zaken. Niet dat ik dat niet wil, maar de weinige keren dat ik het toch probeerde, draaide het eerder uit op een ontgoocheling en dus hou ik het al snel voor bekeken.

Het zijn toestanden die sluimeren, die groeien en waar je na verloop van tijd nog weinig aan kan veranderen. Als die band er niet is, is hij er niet, al doe je nog zo hard je best. Ik heb er me bij neergelegd. Ondertussen ben ik 40 jaar en zal het niet meer veranderen. Nee, dat gaat zomaar niet. Het zou heel onnatuurlijk aanvoelen. En toch mis ik het niet, omdat ik die warmte wel van andere mensen krijg.

Wat als we dezelfde weg opgaan?

Maar toch ben ik bang. Niet voor mezelf, maar voor mijn dochters. Wat als wij dezelfde weg opgaan? Wat als zij die warme band ook niet voelen? Daarvoor zijn ze nu natuurlijk nog te jong, maar de basis wordt wel al gelegd. Ik probeer hen de nodige warmte en gezelligheid, knuffels en kusjes te geven, zonder te overdrijven uiteraard. Hen verstikken in moederliefde zou het tegenovergestelde zijn van datgene dat ik hen wil bijbrengen, namelijk dat ze met alles, groot en klein, fijne en verdrietige dingen bij hun mama terecht kunnen.

Ik hoef niet hun beste vriendin te zijn. Ik ben hun mama, die er voor hen is als dat nodig is. Niet enkel voor het materiële, maar ook voor het emotionele. Gewoon samen op de zetel onder een dekentje naar een film kijken, een traantje wegpinken omdat de boze stiefmoeder Assepoester verbiedt om naar het bal te gaan, of gieren van het lachen omdat de personages elkaar kussen en de reactie van mijn dochters dan werkelijk hilarisch is.

Heb ik dat ooit gedaan met mijn moeder? Niet in mijn herinneringen ... en het haar vragen doe ik niet. Ik probeer de dingen die ik belangrijk vind, en waarvan ik het gevoel heb dat ik ze gemist heb, mee te geven aan mijn dochters. Ik ben me ervan bewust, en dat is al heel wat.

De geschiedenis lijkt zich te herhalen

En hoe bizar ook, de geschiedenis lijkt zich toch wat te herhalen: de band tussen mijn dochters en mijn ouders dreigt diezelfde weg op te gaan. En ook daar vrees ik dat het al te laat is om er nog verandering in te brengen, als ze dat al zouden willen. Soms zie ik aan de schoolpoort grootouders die zo liefdevol met hun kleinkinderen omgaan, dat het te schattig is voor woorden…

Mijn ouders zijn geen gevoelsmensen, zoveel was waarschijnlijk al duidelijk, en ze zullen het ook niet meer worden. Ze zien hun (klein)kinderen graag, daar bestaat geen twijfel over. Maar soms is het bevreemdend om te zien hoe moeilijk ze overweg kunnen met de knuffels en kusjes van hun kleindochters.

Op sommige vlakken grijp ik in

Die gevoelsmatige zaken kan ik, naar mijn dochters toe, niet rechtzetten. Dat kan ik niet in hun plaats doen. Maar op sommige andere vlakken grijp ik toch in, omdat ik niet wil dat er op die manier met mijn dochters wordt omgegaan. Ze hoeven niet perfect te zijn. Ik wil wel graag dat ze hun best doen, maar ze moeten niet uitblinken als dat heel veel energie vraagt, ze moeten vooral gelukkig zijn... Uitspraken uit oma's mond als “fouten maken is dom” probeer ik nadien om te buigen naar “fouten maken kan de beste overkomen, maar het belangrijkste is dat je uit je fouten leert.”

Ik probeer hen positief in het leven te laten staan, ook al zondig ik zelf al eens tegen die regel. Maar ik vind het vreselijk dat oma zo negatief is, heel vaak en over heel veel dingen... Is het eigen aan de leeftijd, ik weet het niet, maar het valt op en er is moeilijk mee om te gaan. Het brengt natuurlijk het een en ander met zich mee, bvb. dat ik de meisjes in de schoolvakanties liever naar sport- en andere kampjes laat gaan, dan ze bij oma en opa te laten logeren...

Niet altijd even gemakkelijk, want het zijn de enige twee kleinkinderen die ze ooit zullen hebben, dus ik wil ze ook niet bij hen weghouden. Ik wil niet ondankbaar lijken voor alles wat ze voor ons doen, want dat ben ik zeker niet!

Moeilijke evenwichtsoefening

Het blijft een moeilijke evenwichtsoefening, want het blijven per slot van rekening wel je ouders, die je op hun manier graag zien, het blijven de grootouders van je kinderen, maar je wil zo hard dat het tussen jou en je kinderen anders loopt, dat jij niet zo zal worden als zij… En daar wordt aan gewerkt, hard aan gewerkt!

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes