Als de tiende vruchtbaarheidsbehandeling nog altijd geen resultaat oplevert

Voor de tiende keer ...

Voor de tiende keer…

… alle hoop en moed bij elkaar rapen, hopend op een positief resultaat, na 15 maanden fertiliteitsbehandeling.
… positieve vibes toegestuurd krijgen van je vrienden.
… nu toch écht bijna zeker weten dat je echt wel zwanger bent.
… een harde “neen, het resultaat is negatief” horen aan de telefoon.
… je “the day after” uit je bed sleuren en toch maar gaan werken.
… aan de collega’s duidelijk maken dat je humeur alweer te wensen overlaat vandaag.

Een mijlpaal om te vergeten

Tien. Een mijlpaal. Eentje die heel diep onder de grond zit.

Voor de tiende keer op de vele lieve berichtjes van vrienden reageren met een “njet”. Voor de tiende keer ontzettend lieve woorden van troost teruggestuurd krijgen, ouders die proberen te bellen om ons moed in te spreken. Je sterk houden voor het prachtig peutertje dat de vrolijkheid en aandacht van z’n beide mama’s verdient.
Maar diep vanbinnen gewoon voor de tiende keer nog een beetje dieper zakken.

Heeft het nog zin?

Jezelf de vraag stellen of het nog wel zin heeft, of het – 36 bloedafnames, 50 spuiten, een kijkoperatie, drie puncties en menig doosje pillen, voedingssupplementen, foliumzuur, vitamines later -  wel ooit zal lukken …

Ontzettend gelukkig met onze geweldige zoon

Dat we ontzettend gelukkig zijn met onze geweldige zoon, dat is een understatement. En hoewel hij niet uit mijn buik komt, is hij absoluut de “man van mijn leven” en zonder enige twijfel voor 1000% mijn zoon. Maar ook ik ben een vrouw en ook ik heb de wens om een leventje te voelen groeien. We hadden gehoopt dat broer of zus wat vlotter zou komen aankloppen (ook voor baby 1 moesten we behoorlijk wat pogingen doorstaan), maar nu blijkt het allemaal nog wat ingewikkelder.

Het begrip van mijn werkgever raakt op

Ook kreeg ik tot nu toe flink wat begrip van mijn werkgever. Tot nu … Tot op het moment dat het pas echt lastig wordt … Nu klinkt het: “Tja, we hadden toch niet verwacht dat het zó lang zou duren.” (Uiteraard bestaat hiervoor in Nederland wel een begripvolle kronkel in de wetgeving…).

Mensen haken af

Met andere woorden, naarmate het allemaal zwaarder om dragen wordt,  haken mensen af. Geduld raakt op, respijt wordt niet meer gegeven …  Het wordt “normaal”, de “standaardsituatie”.  Achter je rug wordt er nu gezucht en geklaagd als je eens een slechte dag hebt, waar er in het begin met een kwinkslag werd gereageerd en iedereen het - mee met ons - ontzettend spannend vond.

Bang afwachten

Hier zit ik dus.

Voor de tiende keer…  dan maar zélf proberen om luchtig te doen alsof het allemaal niets is. En met een bang hartje afwachten wat “de elfde keer” zal brengen.