Als je een slecht gevoel overhoudt aan de consultatie bij K&G

In de gemeenschappelijke ruimte is het fijn om even met de andere mama’s te praten over hoe oud hun kindje is, hoeveel het weegt, hoe het gaat,... De meeste mama’s laten hun oordeel achterwege. Integendeel, ik ervaar het als steun en je hoort de mama’s zeggen wat je zelf ook denkt: “Is mijn kindje niet te dun, te dik, te veel aan het huilen,...?”

Ik voel bij mezelf dat ik ook vergelijk. ‘Dat meisje is even oud als onze dochter, ze is precies magerder dan onze meid. Ben ik wel goed bezig?’ Deze gedachtestroom is sterker dan mezelf, hoewel ik onze dochter de prachtigste van heel de wereld vind.

Bij het omkleden ligt deze keer een meisje naast onze meid met dezelfde naam dat bijna even oud is. Onze meid heeft dikke billetjes, een dubbel kinnetje, een buikje, ... Ze worden allebei gewogen en schelen ongeveer een halve kilo. Die andere mama heeft een afspraak voor me en mag eerst bij de dokter. We zeggen nog tegen elkaar dat elk kindje zijn eigen groei heeft. Wat een toffe mama!

“Je kindje is te dik”

Een 10 minuutjes later mogen we bij de dokter. Ik lach nog dat ze wat is bijgekomen. De arts kijkt naar de curves en ja hoor, onze meid was volgens haar te veel bijgekomen. “Je kindje is te dik.”

Hoe goed bedoeld ze dit ook heeft willen zeggen, ik moest mijn tranen bedwingen. “Te dik?!” De arts vervolgt door te vragen hoeveel ik haar geef. In een vorige consultatie met de verpleegster had ze me gezegd dat onze meid 5 keer 210 ml mag drinken. Ze is nu 4 maanden. “Iets wat we gevolgd hebben,” zeg ik. De arts zegt dat dit veel te veel is en schrijft in het kindboekje dat ze max 5 keer 180 ml mag drinken. Ok, slik, zwart op wit in het boekje. Heb ik haar overvoed? Ik ga een beetje in het verweer, maar hou me stilletjes in.

Perplex

Op een huisbezoek tijdens de eerste weken stelde de verpleegster me de vraag of ik voldoende draagkracht heb. Ik stond toen perplex, net als nu. Het gewicht van onze meid heeft ons al voor uitdagingen gezet. In het begin was ze te mager. Ik gaf borstvoeding, en dat is een hele opgave geweest, maar het is gelukt. Onze meid kwam in het groen op die curves.

Nu is het groen verdwenen, de arts vond het nodig om te zeggen dat ik ‘nochtans’ zo goed bezig was en dat de mama voor me wél nog borstvoeding geeft. Ik wou niet huilen, ze mag niet denken dat ik niet voldoende draagkracht heb.

Onze meid heeft hevige reflux gehad, huilen, krijsen, strijd rond voeding,... Na vier maanden zitten we nu op een goed spoor, ze is super vrolijk en actief.