5301fi.jpg

Als je kind zich aan je vastklampt bij nieuwe ontmoetingen

21/08/2023

Familiebezoekjes, familiefeesten, verjaardagsfeestjes, naar de onthaalouder, de eerste keer naar de dokter, kennismaking op school, .. En zo kan het lijstje van nieuwe gebeurtenissen en nieuwe ontmoetingen maar steeds verder aangevuld worden. Ons dochtertje is nog geen twee jaar oud en ze heeft er al heel wat 'sociale verplichtingen' op zitten. En, laten we eerlijk zijn, voor ons als ouders is het soms ook een hele opgave om ons erheen te slepen, zelfs zonder kids.

Maar goed, dat dit nog meer getest zou worden met de komst van onze prachtige dochter, dat hadden we nooit zien aankomen. Want ja, je pakt die kleintjes toch overal mee naartoe? En ze vinden het toch overal direct even leuk? Althans, dat dachten wij. Niet dus!

We leefden onder een steen

Aangezien ze het de eerste 8 maanden van haar leventje echt moeilijk had, en laten we het maar benoemen zoals het was, een huilbaby’tje was, hebben we die eerste 8 maanden een beetje onder een steen geleefd. Buiten komen en nieuwe dingen opzoeken was vaak niet aan de orde. En als we dat wel deden, dan was het vaak een zenuwslopende ervaring die al een dag op voorhand begon. Hoe gaat ze reageren? Gaat ze wenen? Gaat ze zich wegdraaien van mensen? Gaat ze aan ons 'plakken'? En vooral: 'Oh nee, wat gaan de mensen denken?!' Want ja, er wordt toch zo graag over mekaar geoordeeld.

En zo verliepen de eerste nieuwe ervaringen dan ook meestal. Als mensen haar nog maar aankeken of goedbedoeld lief en enthousiast waren, begon het angstig wenen. Ze klampte zich stevig aan ons vast, neep haar handjes in onze armen en de angst droop van haar gezicht.

Oordelende blikken

Vaak schrikken mensen van haar reactie (en wij in het begin natuurlijk ook), en iedereen reageert anders. De ene probeert haar te pushen zodat ze hem of haar toch zou aankijken, de andere loopt direct weg met een bedenkelijk gezicht, weer iemand anders zegt 'oeioei, ze is nogal verlegen' en soms begint er ook iemand te lachen.

Natuurlijk is dat allemaal goed bedoeld, maar het is niet zo fijn om al die oordelen en oordelende blikken weer te mogen ontvangen. Jammer genoeg doen we dat zo vaak, soms zelfs zonder dat we het door hebben, dus dat is een werkpunt voor mezelf: laat het los en zie de goedbedoelde bedoeling van een ander.

Naarmate ze ouder wordt, pas ik dit werkpunt steeds meer toe op mezelf en zo kom ik meer in rust en minder in boosheid en frustratie. Dat heeft mij en mijn man de ruimte gegeven om op zoek te gaan naar hoe we nieuwe gebeurtenissen minder eng kunnen maken voor onze dochter.

Geef haar tijd

Een goede voorbereiding op voorhand met duidelijke uitleg waar we naartoe gaan en wat er gaat gebeuren doet al veel. Eenmaal aangekomen mag ze lekker aan ons hangen en plakken (of zelfs terug in de buik kruipen als ze dat kon) zolang zij nodig heeft. Af en toe kijkt ze eens vluchtig op om zich dan weer lekker te kunnen verstoppen in onze armen of achter onze benen. Dat duurt nu nog maar een paar minuten.

De volgende stap is op onze schoot zitten en rondkijken (checken van haar omgeving en de personen rondom haar), vervolgens van het schootje af, snel een speelgoedje pakken en dan weer snel bij mama en papa kruipen. En ja, dan volgen de eerste pasjes aan de hand van mama of papa, om zich daarna los te trekken en er eventjes alleen op uit te gaan. Gelieve nog niet te dichtbij te komen als ik je nog niet zo goed ken, want dan trek ik weer een spurtje naar mama of papa ;-). Uiteindelijk gaat ze dan wat op zichzelf spelen en verkennen. Als laatste stap kan je zelfs bij haar gaan zitten en is er interactie. Dat alles heeft toch een klein uurtje nodig.

Dat is nu eenmaal haar karakter

We merken wel dat naarmate ze ouder wordt, de stapjes elkaar sneller opvolgen. Natuurlijk weten we dat ze dat afwachten, checken en 'die tijd' nodig zal blijven hebben. Dat is één van haar  karaktertrekjes, maar dat is zeker en vast oké.

Gelukkig zijn wij hier als ouder ook mee in kunnen groeien en zijn we wat zelfverzekerder geworden (door de blikken en commentaren los te laten). Heerlijk toch hoe onze kinderen niet alleen van ons leren, maar wij ook van hen! Ondertussen kunnen we, zonder ons onzeker of gespannen te voelen, de mensen vertellen dat ze gewoon wat tijd nodig heeft en dat ze stilaan wel los zal komen. Geef haar een uurtje, push haar niet en dan komt ze misschien wel vanzelf. Soms ook niet, maar ook dat is helemaal oké en dat zullen we haar ook altijd zeggen. “Goed zo, lieve schat, dat jij al zo goed je grenzen kan aangeven!”

En stiekem (maar meestal niet zo stiekem) zijn we supertrots op haar!

 

Wil je graag meer weten? Of heb je vragen rond HSP? Bezoek dan zeker eens mijn pagina.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes