Als je ochtenden hectisch zijn ...
“Er is zoveel te regelen ’s morgens: kinderen klaar maken, zien dat iedereen boterhammen, fruit, koek en drinken mee heeft. Last minute nog een zwembroek zoeken tussen de propere was, WC-rollen voor de knutsel-les uit de stapel oud papier halen. Kijken dat ze toch de helft van dat stuk fruit dat al een kwartier op hun bord ligt naar binnen werken. Checken dat er niemand met twee verschillende sokken aan vertrekt.
Ondertussen terwijl ik met 20 zaken tegelijkertijd bezig ben, zit mijn partner daar rustig te ontbijten, zijn krant te lezen en te gieren van het lachen bij enkel Youtube-filmpjes op zijn gsm. Ik vind daar niks grappigs aan.
Ik laad nog snel de vaatwasser in, kap mijn koffie naar binnen, prop die halve banaan die mijn kinderen niet hebben opgegeten naar binnen, wuif van ver naar mijn partner. Ik drop mijn kinderen op school, spring terug in mijn racewagen, bid voor niet al te veel rode lichten onderweg. Op mijn werk aangekomen, begeef ik me direct richting mijn beste vriend, de koffiemachine.”
Herkenbaar?
Wat als je die stresserende ochtenden nu beu bent?
Mijn gouden tip
Alles start in onze mind, bij ons denken. Observeer even en word je bewust van de gedachten, van de verhalen die je jezelf 's morgens vertelt. Vaak zijn het van die "arme ik" verhalen die we onszelf als mama vertellen. Slachtofferrolverhalen.
Zoals deze:
‘Ik moet altijd alles alleen doen.’
‘Er is niet genoeg tijd.’
‘Waarom heb ik het toch altijd zo druk?’
‘Waarom rekent iedereen toch altijd op mij?’
‘We komen altijd te laat, waarom treuzelen mijn kids nu toch zoveel?’
Noteer en word je bewust van de jouwe. Waarschijnlijk is je eerste reactie nu: ‘Ja, maar dat is toch ook zo? Die gedachten kloppen ook echt.’ Ja, dat geloof ik. Maar ik wil je toch graag uitnodigen er eens kritisch naar te kijken. Want maken die slachtofferrolverhalen je gelukkig? Helpen ze jou?
Als jij gaat starten met anders te denken, met jezelf andere verhalen te vertellen, dan ga je je ook anders voelen en andere acties gaan nemen.
Stel dat je de gedachte ‘ik moet altijd alles alleen doen’ zou gaan vervangen door: ‘It takes a village to raise a child’. ‘Ik sta mezelf toe hulp in te roepen.’ ‘Hulp kan van overal komen.’ Ik ga me laten helpen, laten ondersteunen ... op welke manier dan ook.
Voel je het verschil?
Starten met anders denken, voelt in het begin heel onnatuurlijk aan. Dat zijn letterlijk nieuwe banen die in onze hersenen gevormd worden. En die nieuwe banen voelen in het begin onwennig aan. Maar blijf ze herhalen tegen jezelf tot je ze gaat geloven, zodat je andere acties gaat nemen in je leven.
Meer tips voor meer rust als mama vind je hier.
