Als je zoon je onder tafel praat
Misschien had er een belletje moeten gaan rinkelen toen hij op 20 maanden zindelijk was. Of toen de lieve dame van de crèche op 2,5 net iets te opgelucht leek om hem uit te zwaaien. Of toen hij op 3 jaar volledige gesprekken met volwassen mensen kon voeren.
Het ging zo ver dat ik dacht dat zijn broer, die één jaar ouder was, misschien een klein beetje achterliep op ontwikkeling.
Hij praat ons onder tafel
Om maar te zeggen, wij worden dus onder tafel gepraat door onze “kleine”. Met z’n neusje in de lucht en zijn grote blinkende ogen geeft hij ons lik op stuk.
En dat is vaak enorm geestig, maar ook best uitdagend. Want natuurlijk vind ik het knap dat hij zo taalvaardig is. En de woordspelingen die hij maakt, zijn echt hilarisch. Maar tegelijkertijd is het zo moeilijk om hem terecht te wijzen of duidelijk te maken dat hij niet altijd gelijk heeft en dat papa en ik toch de finale beslissingen nemen.
Met “omdat ik het zeg”, moet je bij hem niet mee afkomen. Hij dwingt ons om ontzettend consequent te zijn met hem én met onze eigen uitspraken.
Hij wordt vast acteur
Onlangs hadden we zo een discussie waarbij ik hem probeerde uit te leggen dat ik zijn standpunt respecteerde maar dat we het toch anders zouden doen.
Zijn blauwe kijkers vulden zich met tranen en hij zei met een diepe snik; “mama, ik wil gewoon mezelf kunnen zijn”.
Er ligt hem een grote carrière als acteur te wachten, denk ik zo…
Meer lezen? van 3 tot 5.
