Feesten zoals alleen mama’s dat kunnen

Het feestje begon om half acht met een lekker etentje en daarna deed de dj wat hij moest doen: goede dansbare muziek draaien. Ik gooide me volledig op de dansvloer. Na het feestje moest ik uiteraard constateren dat er toch nog wat dingetjes waren waar ik niet op gerekend had:

• Die pijnlijke voeten, billen, armen… van het vele dansen. Ik voelde spieren waarvan ik het bestaan niet eens van wist. Volgende keer moet ik mijn dansbewegingen doseren.
• Twee glaasjes cava en twee glaasjes wijn zijn ruim voldoende voor mij; na drie zwangerschappen verdraag ik duidelijk geen alcohol meer. Maar aangezien ik na de cava en wijn aan de frisdrank zat, werd ik alsnog omgedoopt tot ‘bobette’ (mijn vriend heeft toch altijd geluk :-)). Tot daar het Bob-plan.
• Klop van de hamer om middernacht - toch al een uurtje later dan vorige keer, haha! Maar het ding is: dat maakt niet uit. Het was toch een superfeestje waar ik me weer even 21 jaar voelde.

Met andere woorden: we kunnen het nog steeds, dat uitgaan. Alleen wordt feesten als de beesten herleid tot… nu ja, feesten zoals mama’s: kort maar krachtig :-).