Als mama van werk verandert

Terug fulltime

In mijn zoektocht sprak ik enkele keren met een psycholoog, begon ik een opleiding voor kinderyogateacher en kwam ik bij een loopbaancoach terecht. Ik wilde een job die me energie gaf zodat ik terug de mama kon zijn die ik wilde zijn, niet iemand die lichtgeraakt was. Ik zat tegen mijn plafond in mijn job, wilde iets anders, terug een uitdaging om mijn tanden in te zetten.

Om een lang verhaal kort te maken: ik volgde de loopbaancoaching en solliciteerde intern en extern voor een functie, aansluitend bij mijn competenties en waarden, die mooi opgelijst werden in de loop van de loopbaancoaching. Beide functies betroffen een fulltime betrekking. Ik, die altijd stond te roepen dat ik na mijn ouderschapsverlof nog tijdskrediet zou opnemen en dan wel een contract van 80% zou vragen, maar nooit of te nimmer nog meer dan dat zou gaan werken…

Terug de mama die ik wou zijn

Hoewel ik het moeilijk vond om in te schatten hoe goed ik het deed, genoot ik eigenlijk van de sollicitaties. Ik had immers een job, dus niks moest. Ik had ook geen reden om mezelf of de werkgever in kwestie iets wijs te maken. Ik was mezelf en dat was het pakketje waarmee ze het moesten doen.

En dat pakketje beviel hen wel, want in de week voor kerstmis mocht ik van de externe partij naar een onafhankelijk assessment bureau en mocht ik intern naar de manager van het team voor een gesprek. Ik ging de feestdagen in met een goed gevoel: 2016 was achter de rug en ik voelde dat 2017 beter zou worden. Hoe goed, dat wist ik nog niet, maar ik was vastbesloten om er iets van te maken. De feestdagen met ons gezin waren ronduit gezellig en ontspannend, ik was terug de optimistische mama die ik wilde zijn.

Nieuwe job

Intussen was mijn opleiding voor kinderyogateacher ook al wat gevorderd en merkte ik dat ik daar energie uit haalde. Ik paste meer en meer oefeningen toe op mijn eigen kinderen en ik zag dat zij er ook van genoten. Toen ik Mon rond zijn derde verjaardag hoorde vertellen aan mijn man hoe hij ene hond moest nadoen, wist ik het zeker: ik deed dit te graag om het plezier alleen met mijn eigen kinderen te delen.

Ik informeerde me bij Zenito over een eventueel bijberoep, maar ving helaas bot: aangezien ik 80% werkte met een dag ouderschapsverlof per week, mocht ik geen bijberoep opstarten. En in mijn huidige job fulltime gaan werken alleen daarom, dat zag ik niet zitten. Het project kinderyoga stopte ik dus even in de koelkast.

In januari begon ook op het werk een nieuw jaar, met nieuwe objectieven en hier en daar nieuwe procedures. Ondanks mijn stille wens voor een andere job, gooide ik alles in de strijd om resultaten neer te zetten. Ik dacht nog na over de twee lopende sollicitaties en voelde dat ik meer hoopte op de interne transfer dan op de externe job.

En dan kwamen er op een vrijdag halfweg januari op één dag twee telefoontjes.

Het was een koude, zonnige ochtend en ik liep buiten toen de teamleader van de interne job belde: “Goedemorgen! Is het een goede morgen voor jou? Ja? Zal ik hem nog eens beter maken?” Ik maakte letterlijk een sprongetje, zo blij was ik. Tegen de middag had ik ongeveer iedereen aan de lijn gehad die ik persoonlijk wilde bellen om te vertellen dat ik van job zou veranderen.

Terug voltijds!

En toen hoorde ik een berichtje op mijn voicemail, van de leidinggevende van de externe job.

Ik belde haar terug en ze zei: “ik zou graag eens een koffie gaan drinken, om te babbelen en te kijken hoe goed het klikt met mijn nieuwe stafmedewerker”. Een zalige zin om te horen als je de job wilt aannemen. Maar ook nu ik er “neen” tegen zou zeggen, maakte het me blij. Ik vertelde haar dat ik net een andere job had aangenomen en ze reageerde heel attent: ze vond het een goede beslissing, wenste me veel succes, zei dat ik zeker de resultaten van het assessment bureau nog mocht opvragen en dat ik welkom was, mocht ik opnieuw willen solliciteren bij hen.

Eén van de afspraken die ik maakte voor mijn nieuwe job, was dat ik na afloop van mijn ouderschapverlof fulltime zou komen werken. Ik had daar ook echt zin in: er stond mij een hele uitdaging te wachten qua technische kennis en ik zou me moeten inwerken in een bestaande klantenportefeuille. Ik zou de tijd op mijn job dus zeker nodig hebben. Op 31 maart zou mijn deeltijdse werkrooster aflopen en terug een voltijdse worden.

Perfecte timing

De timing voor mijn nieuwe job bleek magistraal: mijn man was deze weken veel thuis door de planning op zijn werk. Mijn mama, moeke, had dit semester geen les op school. Miel en Mon verheugden zich op de avonden in de naschoolse opvang nu het weer om buiten te spelen er terug zat aan te komen. En iedereen die de onthaalmoeder van Thieu kent, weet dat er geen betere te vinden is. Ik heb dus de perfecte back-ups voor eventuele lange werkdagen.

Doordat ik terug fulltime zou werken, kon ik ook mijn bijberoep opstarten. Even twijfelde ik of het niet allemaal te veel zou worden, maar ik wilde het toch heel graag proberen. Dus stopte ik in februari wat vrije tijd in de opstart en de administratie van mijn bijberoep, zodat ik in april aan de slag kon.