Beste lieve mensen zonder kinderen, geef eens geen ongevraagd advies :-)
We moeten eerlijk zijn, ooit was er een fase, pre-mini-monsters, waarin ook wij zulke uitspraken in ons hoofd hadden zitten. Maar daar wringt hem het schoentje. Er is denken, en er is zeggen. Hierbij een warme oproep, aan alle kinderloze vrienden van mensen met kinderen, overal ter wereld. Lees mijn betoog.
Twee aparte werelden
Jullie weten het nog niet, maar er zijn eigenlijk twee werelden waarin je als volwassen mens kan leven. Er is de wereld van de mensen zonder kinderen. Het is een wereld vol vrijheid, met uitslapen in het weekend, met rustige avondmalen, met ononderbroken nachten, met vertrekken binnen de vijf minuten nadat je een plan had bedacht.
Het is een wereld zonder permanent slaapgebrek, een wereld waarin je je koffie drinkt op het moment dat die de perfecte temperatuur heeft. Je wast je haar als je daar zin in hebt, je wast je kleren als je daar zin in hebt, je zit op je gemak precies op het moment dat jij dat wil.
In deze wereld, zonder vermoeidheid (voor moest dat uit bovenstaande tekst nog niet gebleken zijn) is het heel eenvoudig om na te denken over opvoeding, consequent zijn, je kind "het gewoon maken om uit te slapen" (deze laatste heb ik onlangs echt ergens gehoord, no kidding). We gaan eerlijk zijn, in deze wereld lijkt alles mogelijk, als je maar je best doet.
Alles kan onderbroken worden
Dan is er een andere wereld, een tweede wereld, onze wereld. Een wereld waarin alles wat je doet plots onderbroken kan worden, zoals het schrijven van deze tekst waardoor ik er nu vier dagen later pas aan kan verder typen.
Er zijn geen zekerheden meer in het leven, behalve vieze luiers en veel was. Of je die nacht vijf opeenvolgende uren slaap krijgt, dat weet je niet op voorhand. Het zou kunnen, maar het zou ook kunnen dat je elk uur je bed uit moet.
Niets is zeker, en niets loopt zoals je het op voorhand had bedacht. Het zou kunnen dat je straks helemaal op tijd bij je afspraak geraakt met netjes aangeklede kinderen. Het zou ook kunnen dat je een half uur of meer later bent, met een peuter die liever geen schoenen aandeed in het midden van de winter, of met een kleuter die graag een muts aandeed bij 30 graden.
Je weet het nooit zeker.
Mars of Venus
Ik weet niet of het logisch klinkt, lieve mensen zonder kinderen die waarschijnlijk met de beste bedoelingen een soort van raad geven, of proberen te geven. Maar de wereld waarin wij ons bevinden, verschilt net zoveel met jullie wereld als onze beide werelden met Mars of Venus verschillen. Bedenk je dus, de volgende keer als je denkt te vertellen hoe we het eigenlijk beter zouden moeten aanpakken, dat wij aardbewoners ook geen raad zouden geven aan mars- of venusmannetjes over hoe zij hun planeet dienen te onderhouden.
Deels omdat we er zelf niets van bakken (een heel ander topic), maar in jullie geval voornamelijk omdat wij daar niet wonen en dus niet weten hoe ze daar ademen, eten, slapen, kortom zijn.
En mocht de dag ooit komen dat jullie ook in onze wereld komen wonen, dan zullen wij voor jullie klaar staan, zonder oordeel, zonder raad, met een luisterend oor en een begripvol glas wijn. En dan kunnen we er allemaal samen eens goed om lachen.
