Brief aan alle lieve keizersnede-mama's

17/04/2024

Door Mamabaas

Het komt wel goed. Je hebt het hartstikke goed gedaan. Ook al krijg je het nu niet over je lippen dat je 'bevallen' bent. Denk je dat je er geen actief werkwoord van mag maken omdat ze je baby’tje uit jou hebben gehaald? Vergeet niet dat je je kindje negen maanden hebt gedragen. Daar mag je hartstikke trots op zijn.

Lieve keizersnede-mama,

Kijk maar even in het wiegje. Dat heb jij gemaakt! Dat 'voor je baby werken', dat komt nog wel. Alle nachtvoedingen die je nog gaat geven, alle luiers die je nog zal verschonen, alle keren dat je je borst weer bovenhaalt of een flesje klaarmaakt; daar heeft je kindje meer aan dan die laatste centimeters in het geboortekanaal.

Lieve keizersnede-mama,

Een keizersnede betekent niet dat je het hebt opgegeven. Je hoeft je zeker niet schamen voor jouw bevallingsverhaal. Het kon niet anders. De artsen maken die beslissing echt niet zomaar. Je bent hartstikke sterk.

Let maar op. Als jij over een paar weken met een frisgewassen kind met schone luier bij Kind en Gezin staat én je bent je kindboekje niet vergeten, én je hebt je eigen kleren niet binnenstebuiten aangetrokken, dan weet je dat jij dit kan. En dan nog... Het komt wel goed.

Lieve keizersnede-mama

Probeer niet te veel te googelen. Je kindje heeft niet per se een slechtere start gehad omdat het een keizersnede is geworden. Ben je zelf niet ook met keizersnede geboren? Hou jij daarom dan minder van jouw mama? Nee he.

Au, de vinger op de zere plek. Je kindje houdt van je. Je kindje is niet boos op je omdat je het geen natuurlijke bevalling hebt kunnen geven. Geloof me maar. Je zal merken dat jij je kindje het beste kan troosten. Dat je baby’tje rustig wordt bij jou. Die eerste stralende glimlach zal naar jou zijn. Het komt wel goed.

Lieve keizersnede-mama

Je mag stiekem een klein beetje jaloers zijn op die andere mama's die natuurlijk bevallen zijn en dezelfde dag nog rechtstaan. En zij mogen dan jaloers zijn op jouw perfecte bekkenbodemspieren. Die pijn aan je buik gaat over. Je kan binnenkort weer rechtop lopen. Het enige wat je overhoudt is een litteken, en daar is je kindje uit gekomen. Koester het maar. Het komt wel goed.

Het komt wel goed. Over een tijdje weet je dat je het wél kan, dat je een goede mama bent. Je staat dan veel sterker in je schoenen. Je zal er wel open over durven te praten. En misschien, heel misschien, durf je er zelfs een column over te schrijven.

Gelein van Kampen