Brief aan de mama's van 30: 'Niet wanhopen, 40 komt eraan!'

Nooit op ons gemak

Het is een stukje waarin ze erkent hoe zwaar, hoe vermoeiend en hoe lastig we het soms hebben. Ondanks de vele toffe momenten, is het soms ook gewoon op de tanden bijten en doorzetten. Blijven gaan, en vooral niet eventjes gaan zitten, want dan geraak je niet terug in actie. Meer koffie drinken dan je lief is, minder boeken lezen dan je zou willen.

Dit zijn de jaren waarin de zomer bestaat uit uren (of zo lijkt het toch) tot aan je knieën in het zwembadwater of met je voeten in de zandbak staan om de kinderen in het oog te houden.

“Zelfs al gaan we op reis met andere familieleden of vrienden, we kunnen ons niet helemaal ontspannen. De focus ligt namelijk op de kinderen. We zijn moe, we zijn afgeleid, onze lichamen dragen littekens van de strijd en zijn niet wat ze geweest zijn.”

30 vs 20

“Een beetje verder liggen de glimmende twintigers in hun bikini’s. Lezend, pratend, lachend, selfies nemend. Ze zijn uitgerust. Ze zijn strak. Ze hebben absoluut geen idee van wat hen nog te wachten staat. Ze zien ons zelfs niet staan. En als ze dat wel doen, dan zweren ze nooit te worden zoals wij.

Maar dat is niet erg. Ooit waren we net zoals hen en we weten wel beter dan beledigd te zijn. Want weet je, de waarheid is dat we onze focus verlegd hebben. We hebben kleine kinderen, dus onze zelf is eventjes geen prioriteit. Dat is mama zijn, dat is dertig zijn. Het is niet gemakkelijk en dat is de waarheid.”

Het wordt anders

Phoe, we worden er bijna depri van. Al is het wel waar dat we er soms moedeloos van worden. Soms lijkt het gewoon zo uitzichtloos, alsof we nooit nog tijd voor onszelf zullen hebben. Maar ooit komt het allemaal weer goed.

Want Catherine vervolgt:

“Maar weet je wat ook de waarheid is? Naast die twintigers liggen de veertigers. Redelijk uitgerust, redelijk strak, redelijk veel tijd voor zichzelf. Ze lezen een boek. Zij zien ons wel, ze hebben sympathie voor ons maar tegelijk weten ze beter. Want zij hebben deze fase al doorgemaakt en ze weten dat die niet eeuwig blijft duren. 40 mag dan een verschrikking lijken: het is wel het decennium waarin je jezelf terug krijgt!”

Fase

Wel, ja, zo hadden we het nog niet bekeken eigenlijk. Niet dat de jaren 40 zich daarom onmiddellijk moeten aandienen, voorlopig is 30 zijn en aanmodderen wel oké. “Als ik dan toch een decennium van mijn leven moet verliezen, dan verlies ik het nog het liefst aan het moederschap!”

Maar de volgende keer dat je het even niet ziet zitten en denkt dat je nooit meer iets voor jezelf zal kunnen doen, herhaal je de beste mantra ooit.

“HET IS EEN FASE HET IS EEN FASE HET IS EEN FASE”

Wie zei ook dat die enkel voor de ontwikkelingsfases van de kinderen was?! :-)