Brief aan mijn lieve baby die ik nooit zal kennen
Ongeveer twee weken oud zou je geweest zijn, en het zou onze eerste Kerst worden met zijn viertjes. Voor heel wat familieleden misschien zelfs de eerste keer dat ze jou live konden bewonderen of in de armen sluiten. Ongetwijfeld had je ook een eervolle vermelding gekregen in papie zijn kerstspeech :-)! Een extra plaatsje aan tafel, een extra cadeautje onder de kerstboom…
Één grote leegte
Dat plaatsje is niet ingenomen, het cadeautje ongeopend gebleven… Nu enkel nog één grote leegte in mijn hart, in mijn hoofd, in mijn hele lijf eigenlijk. Een immens groot verlangen dat maar niet ingevuld geraakt…
Na twee maanden hebben we jou al moeten afgeven, lieve baby, zonder te weten of je een meisje of jongen was, met blauwe oogjes of bruine zoals jouw grote broer, met zwarte haartjes of blonde krulletjes. Nooit gedacht dat je iemand die je eigenlijk nooit gekend hebt, zo kon missen, dat het verdriet zo groot kon zijn…
Hopelijk met nieuwe moed het nieuwe jaar in
Straks nemen we afscheid van het voorbije jaar en stappen we het nieuwe jaar in… Hopelijk met nieuwe moed, want die ben ik de laatste maanden wat verloren.
Wat je mij mag toewensen voor het nieuwe jaar? Deze keer geen goede gezondheid, veel geld of mooie vriendschappen. All I want for Newyear is… you <3!
Mama -x-
