Brief aan mijn zoon: ondanks de extra zorgen wordt onze band alleen maar sterker
Brief aan mijn zoon
Door jou ben ik anders gaan leven. Door jou ben ik anders gaan genieten. Door jou zie ik wat belangrijk is. Door jou weet ik hoe sterk ik wel kan zijn. Door jou geniet ik van de kleine dingen. Zoveel goeds door jou...
Maar, is het ok dat ik ook zeg dat het soms verdomd moeilijk is? Dat ik soms niet weet hoe het moet? Dat ik soms eens denk dat het niet meer lukt? Dat ik de wereld soms niet zo mooi en eerlijk vind? Dat ik soms heel even zorgeloos wil zijn? Dat ik mij soms zo alleen voel? Dat ik soms wil dat er voor mama wordt gezorgd? Dat ik eens wil dat ze vragen hoe het is met mij? Dat ze eens vragen of het me lukt alleen ? Dat ik soms 5 minuten me-time wil tijdens mamaweek? En is het ok dat ik met mijn ogen draai bij de zoveelste keer dat ik hoor: ik zou het niet kunnen. Ik zou niet in jouw schoenen willen staan?
Loslaten is iets wat je me nog moet leren. De blikken van de anderen loslaten. Loslaten dat de meningen van anderen soms er naast zitten.
Soms piekt het een beetje. Het piekt dat we niet zorgeloos naar de speeltuin kunnen. Het piekt dat ik niet weet of je gaat stoppen op het einde van de straat of gewoon zomaar de straat zal overlopen. Het piekt dat mama altijd alleenstaande mama zal blijven. Het piekt soms dat ons gezinnetje maar met drie is. Het piekt dat ik niet weet hoe de toekomst zal zijn. Het piekt dat ik jou soms niet kan begrijpen. Het piekt dat ik jou niet kan helpen om sommige dingen makkelijker te maken. Het piekt dat ik zo machteloos ben bij die zoektocht van je epilepsie.
Maar ik wil toch zeggen: Wat ben ik trots dat ik jouw mama mag zijn. Bedankt dat je me zo graag ziet, ook al doe ik het soms eens fout. Bedankt dat ik een glimlach krijg als ik nog maar aan je denk. Bedankt, door jou weet ik wat het is om door het vuur te gaan. Bedankt door jou weet ik wat liefde echt is. Bedankt, want door jou durf ik zeggen: je m’en fous van wat anderen denken. Bedankt om me zoveel bij te leren telkens weer. Bedankt om mijn schitterende zoon te zijn.
Met ups en downs blijven we toch een superteam voor altijd. Je was dat onverwachts surpriseke in mijn buik. Je zat daar al even heel stil te zijn, dat het een tijdje duurde tot ik jou ontdekte. Vanaf ik het wist voelde ik direct onze ijzersterke band. En die wordt ondanks de extra zorgen alleen maar groter en sterker.
Ik hou van jou
Met een lach en een traan af en toe … Maar dat is ok.
Je mama x
Annalisa Calzolaio
