Brief van een alleenstaande mama

Kleine Gabrio...

Kijk eens naar mij. Ik ben het nog steeds. Ik ben soms moe of afwezig maar ik ben nog steeds de persoon die je met heel haar hart heeft gewild en je op de wereld heeft gezet.

Ik heb je beschermd en bewaakt

Ik heb je beschermd vanaf die eerste dag in januari dat mijn zwangerschapstest positief was. Ik heb je bewaakt vanaf de eerste dag dat ik je hartje hoorde kloppen. Ik ben degene die voor jou heeft gehuild, die voor jou uren wakker lag, niet wetende hoe ik alles zou moeten aanpakken.

Veel mensen dragen je een warm hart toe

Op een dag zal je ontdekken dat, ondanks de fouten die ik maakte en die iedereen maakt, veel mensen jou een warm hart toedragen. Ik zal je vertellen wie je tijd wilt geven, geduld zal hebben en wiens armen altijd open zullen staan.

Ik zal je tonen met wie je kan praten zonder onderbroken te worden, bij wie je kan huilen zonder veroordeeld te worden, aan wie je vragen kan stellen tot de ochtendstond en wie je zal dragen als je beentjes moe worden.

Later zal je het je niet herinneren

Je zal je niet herinneren hoe jij mijn ziel herstelde. Hoe jij mijn hart kon vervolledigen. Je zal je niet herinneren dat ik je steeds een kleine leeuw noemde. Hoe ik je ‘s avonds vertelde dat sterk zijn je opdracht zou worden in dit leven.

Je zal je niet herinneren hoe je verliefd naar mij kon kijken. Hoe je met je ogen duidelijk mijn ziel kon raken, daar waar woorden dat nooit zouden kunnen. Je zal je niet herinneren hoe eng de nachten soms waren, hoeveel onzekerheid er heerste.