Wat ik geweldig vind aan de leeftijd van mijn kinderen
2/01/2017
Door Mama Imke
Zalig aan mijn 3-jarig manneke vind ik
- Zijn speels snoetje en grappige bewegingen. Zoals wanneer hij zijn neusje in de lucht steekt als ik met een zakdoek afkom.
- Zijn verwondering en energie. Zoals wanneer hij fier vertelt over zijn dagelijkse ontdekkingen. ‘Kijk mama, broer heeft hetzelfde hemdje als mij maar in het blauw!!!!’ En dat herhaalt hij dan tot ik zijn enthousiasme over zijn ontdekking deel.
- Zijn enthousiasme zoals wanneer hij trappelt met zijn voetjes van blijdschap.
- Dat hij niet nadenkt over wat anderen van hem denken. ‘Oefenen’ is de hobby van het kleine manneke. Dan wil hij al zijn kleding uitdoen behalve zijn onderbroek en onderlijfje en dan doet hij een soort van turnoefeningetjes. Met gestrekte teentjes en glinsteringen in zijn oogjes.
Zalig aan mijn 4-jarige manneke vind ik:
- Dat hij al wat stoerder is, maar toch nog altijd heel erg kan genieten van een zetel en de schoot van mama.
- Zijn onwaarschijnlijke fantasie. Zo komt hij na school vertellen dat hij waarschijnlijk een superheld is, want wanneer hij zijn ogen dichtknijpt, kan hij een trein zien. En andere jongens hebben geen stralende ogen, dus daarom is hij een superheld, toch?
- De schattige oedipale toestanden. Dan komt hij fluisteren in mijn oor: 'Mama, wanneer kunnen we verhuizen, gewoon wij tweetjes mama, in een ander huis?’ Ik weet niet goed wat antwoorden. Waarop mijn manneke de situatie begrijpt en goed kan inschatten dat zo een verhuis tijd nodig heeft. ‘Ja mama verhuizen, wij tweetjes, misschien binnen, euhm, 6 keer slapen, gaat dat lukken?’ Waarbij hij zichtbaar enthousiast is over zijn plan en het vooruitzicht op onze exclusieve tijd samen.
- Zijn interesse in de wereld en dat hij met zijn geweldige taaltje en kinderlijke stemmetje op deskundige wijze de werking van het zonnestelsel uitlegt.
Zalig aan mijn 7-jarige meisje vind ik:
- Dat ze helemaal onafhankelijk zichzelf ontwikkelt. Zoals wanneer ze bij het zien van een bepaald rokje met haar ogen draait en zegt: ‘Mama, dat is echt mijn stijl niet meer!’
- Dat we andere dingen samen kunnen doen. Zoals naar seriekes kijken en helemaal opgaan in de vraag of het meisje nu voor de zachte, lieve of voor de stoere, coole gast zal kiezen.
- Praten over jongens. Dat ze me vraagt of ik soms ‘oelala’ denk wanneer ik een andere man zie. ‘Niet omdat je verliefd bent he mama, gewoon omdat je die wel mooi vindt’. Ik antwoord dat ik dat soms wel heb ja. Waarop ze gniffelend fluistert ‘ik ook mama’.
- Haar verantwoordelijkheidsgevoel. Zoals wanneer ik zie dat ze geduldig blijft terwijl ze spelletjes uitlegt aan haar twee jongere broers.
