‘Buurman, waarom doet u dit nu?’ – over burenruzies
8/06/2022
Ik ben verpleegkundige van opleiding. Dan zou je denken: in die opleiding hebben we geleerd om empathisch te zijn, en om te proberen te communiceren. Maar sommige mensen hebben hun eigen mening, en hun waarheid is altijd correct.
Helaas was communiceren dus niet meer mogelijk. Plots draaide onze wereld om, we moesten omgaan met een moeilijke buur die ons van alles in de schoenen wilde schuiven. De stomste redenen waren genoeg. We hebben alles geprobeerd om het geruzie niet te laten escaleren, maar ja …
Ik hoop dat ons verhaal mensen die er ook mee te maken hebben gehad een hart onder de riem kan steken. Het wordt vaak onderschat wat dit met een mens / relatie / kinderen enz. kan doen.
Hieronder een aantal voorbeelden die bij ons voorkwamen:
- De omheining, een veel voorkomend burenprobleem
- Een hond die overdag eens blaft. Terwijl er enorm veel honden in de buurt zitten, was het elke keer sowieso onze hond.
- Gluren in onze tuin is blijkbaar oké. Alles werd in de gaten gehouden, en er werden vooral ook veel foto’s genomen. Weg privacy!
- Het ergste vind ik vooral dat ze begonnen te schelden waar onze kinderen bij waren en dat ze één bepaalde vinger in de lucht staken. Een compleet gebrek aan respect, en het dan maar gaan uitleggen aan de kinderen …
- Een voortdurend angstgevoel: wat zou hij nu weer doen? (Ik zal geen details geven over wat hij al deed t.o.v. mij.)
- Ondanks al die klachten jarenlang, ben ik nog altijd van hetzelfde idee. Mocht hij bij wijze van spreken neervallen, dan zou ik hem nog helpen. En hopelijk zegt hij dan eens sorry ...
- Ik ben trots op mezelf. Hij kan ons niets meer maken, dus knik ik nu iedere keer een goedendag. En bij mezelf denk ik ‘hier zo, ik steek ook eens ingebeeld die vinger op!’
