Corona een jaar later – Antivax? Of maatregelen beu? Of antivaxers beu?

Als we het moeilijk hebben of een trauma hebben weten we vanuit de literatuur dat er een aantal reacties mogelijk zijn.

• De ene gaat zo veel mogelijk cijfers opzoeken om controle te krijgen.
• Een gevoel van constant op je hoede zijn overvalt sommigen.
• Of de overtuiging groeit dat je anderen niet kan vertrouwen.
• Weer anderen zoeken manieren om te ontsnappen.
• Of je kan je net heel verantwoordelijk voelen voor bepaalde groepen en hiervoor op barricaden springen.
• Uit schrik voor onveiligheid kunnen we ook met alles akkoord gaan wat ons gevraagd wordt.
• Gevoelens van leegheid komen vaak naar voren.
• Bovendien zijn er ook mensen die heel roekeloos gedrag geen stellen.

Misschien herken je wel een van deze zaken? Voor mij verklaart het alvast een deel van mijn overzichtspagina op Facebook. Ik lees in heel veel posts één van de reacties die hierboven staan beschreven. De artikels met cijfers, de complottheorieën, de vraag om de regels te respecteren, de oorverdovende vraag om ook rekening te houden met de psychologische impact, niet in het minst op kinderen.

En die reacties zijn er niet zomaar. We hebben allemaal de zinvolheid van deze reacties geleerd. In ons eigen leven maar ook over generaties heen. In heftige omstandigheden kan het heel helpend zijn iemand waarvan je inschat dat die meer kennis dan jou heeft te volgen. Maar ook kritisch blijven en aan de alarmbel trekken is heel belangrijk. Zo ontstonden revoluties en groei.

Impact

Er is momenteel een grote ongerustheid. Ouders komen met vragen aankloppen. Wat is de impact op ons kindje als de grootouders steeds een mondmasker dragen? Een heel moeilijke vraag. We kunnen dan vertellen over experimenten zoals ‘still face’. Maar even goed over hoe kinderen in de ogen kijken en op geruststellende toon met hen spreken enorm gerust kan stellen. Dit zijn dingen die je ook met een mondmasker kan doen. En dan hebben we het alleen nog maar over de mondmaskers, de domeinen waarop impact is zijn gigantisch.

Wat is dan mijn antwoord op de vraag welke impact dit heeft op onze kinderen? Als ik heel eerlijk ben, en dat ben ik doorgaans, vertel ik ouders vooral dat we het op dit moment zelfs nog niet helemaal kunnen inschatten. En dat het heel moeilijk is het niet te weten. Zo gaat dat met stormen, we gaan pas echt een goede analyse kunnen maken achteraf. Ook pas nadien zal zichtbaar worden of en hoe snel die impact zich kan herstellen. 

Verschillende meningen

Wat moeten we dan met al die uiteenlopende meningen en discussies die nu soms ruzies veroorzaken en vriendschappen onder druk zetten? Want die stemmen worden heel erg luid.

Zoals zo vaak kunnen we principes die we hanteren in opvoeding ook breder toepassen. Bij heftige emoties of een kind dat heel erg luid roept hebben we een aantal handvaten. Niet focussen op het gedrag maar op zoek gaan naar wat eronder ligt. Wat zijn de onderliggende noden, gedachten en gevoelens?

Als volwassenen kan het helpend zijn stil te staan bij wat we allemaal voelen. Door na te denken over onze eigen emoties en te luisteren naar de emoties van anderen. Proberen elkaar te vinden in het pijnlijke van de situatie. Elkaar vinden in hoe moeilijk het is, in hoe hard we hieruit willen. Proberen te voelen hoe sterk onze drang is om anderen te beschermen. Hierin is veel meer verbinding mogelijk dan vervallen in standpunten en elkaar proberen hiervan te overtuigen. Want door te vertellen hoe moeilijk het is, kunnen we elkaar steunen. Het is al zo heftig, laat ons dan hopen dat we geen kwetsuren oplopen onderweg.