Dadlife: Terugblik op mijn eerste maanden als papa

Conceptie

Five stars, would come again.

Zwangerschap

Toch wel wat stress in het begin, vanwege eerdere pogingen die minder goed waren afgelopen. Ook de misselijkheid tijdens de eerste maanden was niet zo leuk, wordt mij verteld. Maar ik geef toe, ik heb wel graag zo’n Missus met een zwangere buik.  Zij was zelf ook best graag zwanger, alleen niet zo in het eerste trimester (misselijkheid!) en het laatste trimester (volgroeide baby in je buik!). Al bij al bleef het echter nog behoorlijk abstract voor mij; ik wist dan wel dat er iemand zat aan te komen, maar wat dat precies inhield, kon ik op dat moment onmogelijk inschatten.

Bevalling

Een voorbereid man is er twee waard, maar alle voorbereiding ten spijt, bleef mijn rol beperkt tot zeer voorzichtig iets van ondersteuning bieden en af en toe de vroedvrouw gaan halen zodat zij kon checken of dit toch allemaal normaal was. Het zou niet de laatste keer zijn dat ik een beetje verdwaasd tweede-à-derde viool zou spelen.

Terug thuis

Twee weken verlof met zo’n kleine baby is voorbij in een oogwenk. Terwijl je huishouden noodgedwongen evolueert, krijg je ook massa’s bezoek. Terecht, natuurlijk. Met zo’n baby kunnen we ons bezoek helemaal niets kwalijk nemen. Maar die tien dagen was niets te lang, en dan zaten we nog in de situatie waarbij de zwangerschap vlot verlopen was (zeg ik na aftoetsing bij the Missus), de bevalling relatief probleemloos was (zeg ik na aftoetsing bij the Missus) en de baby rustig, vrolijk en, vooral, kerngezond is.

Zodra niet alles even optimaal is, en de baby wat meer huilt, de moeder wat meer last heeft van de bevalling, of de thuissituatie om welke reden dan ook niet ideaal is, zal een halve maand een druppel op de hete plaat van het ouderschap zijn. Ik ben dus keihard voorstander van de uitbreiding van het vaderschapsverlof!