Dat ik soms jaloers ben op het energiegehalte van mijn vrouw

Op 1 september ging de btw op energie opnieuw de hoogte in. De verandering voor ons gezinnetje was echter nog minder dan miniem. Sinds maart 2011 ging bij ons de btw – de Beperking op persoonlijke Tijd en Weerbaarheid – immers al drie keer omhoog, met dank aan ons dochtertje en onze twee zoontjes. Voor wat meer belasting draaien we hier dus al lang onze hand niet meer om. Meer nog: mijn echtgenote slaagt er zelfs in die btw om te zetten in herbruikbare energie. Een truc die ik nog steeds niet onder de knie heb...

Het verloop van een gemiddelde weekdag

Even een schets van een doordeweekse dag bij ons thuis:
- 6.13 uur: Bas, onze menselijke wekker, gaat af. De ouderlijke machine moet abrupt beginnen draaien.
- 7.11 uur: Papa is erin geslaagd Bas en Floor (hopelijk tot mama’s goedkeuring) gewassen en aangekleed te krijgen. De ontbijttafel wenkt. Ondertussen is mama druk doende bezig met Guus borstvoeding geven en in zijn kruippakje te duwen.
- 7.13 uur: ‘Ikke wil Mega Mindy-muizenstrontjes, papa!’ (x 24), ‘Waarom mag Bas eerst zijn boterham?’ (x 13, daarna overgaand in hysterisch gekrijs).
- 7.40 uur: Nog net op tijd boterhammen kunnen smeren voor ’s middags op het werk. Ontbijten is voor een andere keer. Richting station voor een andere portie (werk)stress.
Ondertussen verzet mama heldenwerk door de kindjes mét (hopelijk de juiste) jas én schoenen én gevulde rugzakjes op tijd op school te krijgen. Daarna geeft ze zich een hele dag over aan de weinig aanlokkelijke roep van het huishouden en de babygrilletjes van Guus. Rond 15 uur rept ze zich naar de schoolpoort.
- 17.15 à 17.45 uur (afhankelijk van de gehanteerde belastingvoet op het werk): Papa komt thuis in doorgaans vrij chaotische toestanden en begint meteen aan het avondeten. Mama coördineert de kindjesbezigheden.
- 19.15 à 20.15 uur: We zijn er weer wonderwel in geslaagd vandaag: alle buikjes zijn gevuld geraakt met ‘vers eten’ en ondanks het protest liggen alle kindjes (bijna volledig) in slaap. Mama is ondertussen ook de was nog te lijf gegaan en heeft bijna alle rondgestrooide speelgoed teruggevonden. Papa heeft de tafel zo goed mogelijk afgeruimd gekregen en de vaatwas gevuld én draaiende gekregen.
- Vanaf ca. 20 uur: we liggen allebei in de zetel, kijken naar een hersenloos tv-programma, plooien samen de was op, en hopen allebei dat de huilbuien en andere kreten tot een strikt minimum beperkt blijven de volgende uren. 

Jaloers op mijn vrouws Keep calm-filter

En dan ontspint zich volgend gesprekje:

Papa: ‘Een mens vraagt zich af hoe we dit blijven volhouden.’
Mama: ‘Pff, Guusje heeft een lastige dag achter de rug. En die andere twee waren stikkapot na school.’
Papa: ‘Die gastjes slorpen zo veel energie op… We hadden Bas verdikke beter tot zijn twaalfde in de crèche gelaten. Daar had hij tenminste nog manieren.’
Mama: ‘Aan de andere kant – en ik weet dat het raar klinkt – haal ik precies ook wel ergens energie uit het bezig zijn met de kindjes.’
Papa hoort het niet enkel donderen in Keulen, er lijkt precies ook een tsunami vanuit Azië, over het Ruhrgebied richting België te rollen.

Ik heb de diepste bewondering voor mijn echtgenote, écht, en dat in alles wat ze doet. Maar soms kan ik haar ook niet meer volgen. Ze maakt me jaloers. Hoe slaagt een mens er in ’s hemelsnaam in om energie uit die kindjes te filteren? De enige manier die ik mij kan inbeelden is: ze vastklikken op fietsjes die ergens verbonden zijn op één of andere stroomnet. Maar dat kan enkel in films.

Ik zou doodgraag kunnen wat zij kan. Zo zou er tenminste vaker eens een restje energie over zijn om, naast mijn aandeel in de praktische afwikkeling van de dagdagelijkse huishouding, op niet-machinale wijze met onze drie tijgertjes bezig te zijn. Soms lukt het me wel, maar lang niet vaak genoeg. Komt het door de nog niet volledig perfecte gezin-werkbalans? Of heeft mijn vrouw een aangeboren ‘Keep calm and filter energy out of the kids’-orgaantje?

Indien het dat laatste is, dan overweeg ik ten zeerste een operatieve ingreep bij mezelf. Alles voor de wetenschap en het/ons gezin!