De avonturen van een moeder op vakantie, les 1: neem altijd voldoende reservekleren mee!
We gingen er onlangs eens een weekje tussenuit naar de Ardennen met manlief en de drie meisjes. Toen ik de jongste vrijdag oppikte aan de crèche, kreeg ik te horen dat de buikgriep al een tijdje de ronde deed. No worries, dacht ik tegen beter weten in, Renée eet en drinkt nog goed.
No worries, het zal niet zo erg zijn…
Het begon allemaal op zondagmiddag. Renée voelde zich duidelijk niet goed in de auto en besliste dan maar om over te geven, net toen we geparkeerd waren, klaar om te beginnen met een wandeling. No worries, ze zal iets verkeerd gegeten hebben. ‘Manlief, begin jij maar te wandelen met de kinderen, ik rij vlug naar ons vakantiehuis en trek Renée snel iets anders aan.’
De wandeling was van korte duur vanwege het slechte weer, dus kozen we dan maar om een namiddagje in een brasserie te spenderen.
Eens terug thuis gaf ik Renée melk met de bedoeling haar daarna in bed te stoppen. Ze was nog even aan het nagenieten bij haar vader op zijn schoot, toen het kwam: een uitbarsting van witte, al verzuurde melk… op haarzelf en haar papa.
Hetzelfde scenario herhaalde zich de volgende dag.
Je had ons moeten zien
De dag daarna had ik de indruk dat Renée zich wat beter voelde en daarom waagden we ons aan een wandeling. So far so good. Daarna stopten we nog even bij de supermarkt. Mijn man nam de twee oudste mee naar de winkel, ik bleef zitten in de wagen.
En toen begon de horror: Ik hoorde plots ‘Wrrrrooooot, bbbrrrrrr,’ op de achterbank. Ik keek achterom en zag een bruine smurrie vanonder Renées rokje komen. O help! Ik kon haar toch niet zo laten zitten! Ik nam Renée uit haar stoel, opende de koffer en deed een verwoede poging om haar wat proper te krijgen. Gelukkig had ik reservekleren mee. Na wat gebrul van Renée haar kant (het was niet zo warm die dag…), nam ik haar op mijn schoot op de passagierszetel…. waar ze na 1 minuut haar nieuwe outfit en haar mama besmeurde met - naar wat ik vermoedde - cracotte en water. It wasn’t a nice picture. De smurrie liep helemaal tot onder mijn poep…
Gelukkig kwam mijn man er net aan met de meisjes, zodat we vlug naar ons vakantiehuisje konden. Ik ontdeed intussen Renée van haar natte kleertjes en wikkelde haar in mijn mantel. Eens bij ons vakantiehuisje aangekomen, hield mijn oudste dochter de kaart voor de deur, maar ze weigerde om open te gaan! Potv*****!!
Het was waarschijnlijk een komisch zicht: ik met een grote, natte, bruine plek op mijn poep, Renée ingewikkeld in mijn mantel als kindje Jezus en Marthe en Anna met de boodschappen in hun handen. Mijn man ging vlug naar de receptie om het mysterie van de gesloten deur te ontrafelen (blijkbaar hadden ze onze kaart verkeerdelijk gedesactiveerd) en na een kwartiertje konden we ons huisje terug binnen. Godzijdank!
De volgende dag ben ik naar de dokter gegaan met Renée. Conclusie: buikgriep, maar ze heeft het ergste achter de rug. Ik hoop het maar, want mijn wasmachine heeft drie dagen non stop gedraaid! ;)
