De hele zomervakantie thuis met twee energievretertjes
Makkelijkere puzzel
Ja, blij ben ik wel. Als ik denk aan de eindeloze puzzel die elke zomervakantie moet zijn voor ouders die niet in het onderwijs staan, dan prijs ik mij gelukkig.
Wij hoeven niet te puzzelen.
Dat doen we uiteraard wel: nadenken over wat we in welke week zullen gaan doen, welke uitstapjes/reisjes/short-trips. Plannen worden gemaakt en een grote zomerkalender voor zoonlief wordt uitgewerkt. Een overzicht met alle activiteiten, op maat voor een vierjarige. Maar 't is waar: dat is toch nog iets anders.
Ons temperamentje mag 2 kampen doen. Een dans/sportkamp hier in ons dorp begin juli, en het Piratenkamp van Idee Kids begin augustus, net als vorig jaar. Ik ben blij dat er wat qualitytime met de dochter vrijkomt. En het is ook wel een verlichting om eventjes maar één kindje te moeten entertainen in plaats van twee. Met eentje doe je toch net dat tikkeltje meer... En ik merk dat de zoon er ook nood aan heeft: eens weg van zijn actieve zus, eens een verandering van omgeving … En hij geniet van het contact met de leeftijdsgenootjes. Dansen en dino's zijn helemaal zijn ding en die twee weken vliegen voorbij.
Maar of ik blij ben met zo veel vakantie?
Nee, dat niet echt. Ik vind het eigenlijk ook heel vermoeiend, twee van die energievretertjes in huis. Want écht vakantie, dat heb ik naar mijn gevoel alleen als de wederhelft ook vakantie heeft. Als we dingen samen kunnen doen.
Ik plan wel uitstapjes en speeldates. We bezoeken Harry Malter met de buurvrouw, we gaan naar de speeltuin, peter en meter nemen ons mee naar Puyenbroek. Oma & opa ontvoeren de kindjes naar Plopsa Indoor. Vriendjes komen spelen, tekeningen worden gemaakt. Plasticine en verf worden af en toe uit de grote kast gehaald en gezelschapsspelletjes worden gespeeld. De dagen worden gebroken met pannenkoeken eten bij Meter Ballein en een ritje of wandeling naar de winkel, een plonsje in het zwembad bij mooi weer of een nieuwe Disneyfilm bij slecht weer.
Maar ik ben toch vooral blij met elk kruis dat ik kan plaatsen op de grote kalender. Een dag voorbij en een dagje dichter bij de vakantie van de papa. Klinkt dat ondankbaar? Ja, misschien wel. Ik weet dat er mensen zijn die jaloers zijn op zo veel vakantie. Maar ik weet ook dat de collega's-met-jonge-kindjes mijn verzuchtingen wel begrijpen.
Stiekem uitkijken naar volgende zomer ...
Durf ik daar nog een zuchtje aan toevoegen? Stiekem kijk ik weer vooruit naar volgende zomer. Dan zullen beide lieverdjes een kamp doen. Een wéék met overdag enkel vrije tijd. Om in te vullen met wat ik maar wil - of met niéts. Gewoon omdat het kan. Wat een zaligheid zal dat zijn.
Ook al neem ik me elke zomer voor om niet (te veel) vooruit te kijken, mmmmmm dit is toch een uitzondering.
