De kunst van het opruimen
Stuk voor stuk prachtige en unieke creaties uiteraard, maar ze beginnen ook indrukwekkend veel plaats in beslag te nemen. Een viertal grote verhuisdozen vol intussen, om precies te zijn.
Hoog tijd om het ‘probleem’ aan te pakken, want als Hannah binnenkort ook naar school gaat en aan hetzelfde tempo begint te produceren, wordt het kiezen tussen opruimen (weggooien …?) of verhuizen, vrees ik …
Zo voorkom je de grot van Ali Baba
(… met dank aan mijn schoonmoeder)
- Knutselwerkjes
De theorie: maak foto’s en houd enkel een aantal echt speciale stukken bij. Praktisch, want foto's nemen heel wat minder plaats in, én het is eenvoudiger om een fotoalbum te doorbladeren dan 4 of meer verhuisdozen uit te pluizen.
De praktijk: ik krijg het bij nader inzien toch nog niet over mijn hart om de dozen effectief weg te doen. Zolang de zolder nog enigszins bewandelbaar is ... blijven ze nog even staan. Voila!
- Kleurplaten
Toen Fien begon met kleuren, hield ik werkelijk alles bij. Maar aangezien de zusjes momenteel gezamelijk makkelijk een half boek per dag vol kleuren/krabbelen/kribbelen, ben ik toch van tactiek veranderd:
- We hebben nu een 'wall of fame' op de keukendeur. De mooiste werkjes worden daar opgehangen.
- En om de 'progressie' in kleurtechniek te volgen, houd ik per kind een ‘kleurboek’ bij: een leeg notaboek waarin ze (ongeveer) elke maand één tekening mogen maken. Een idee van mijn schoonmama. Echt leuk. Je kan mooi de vooruitgang volgen. En het is een superleuke herinnering voor later.
