3815fi.jpg

De levensopvattingen die ik wil meegeven aan mijn kinderen

18/05/2016

Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik me word van mijn omgeving, maar ook van mezelf en mijn lichaam. Het lijkt alsof ik nu pas begin te leven, me ten volle kan geven. Niet dat alles voor mijn dertigste (het is eruit :-)) er niet toe doet, maar die periode stond toch vooral in het teken van mezelf, terwijl dat nu vooral in het teken van mijn gezin is. Gelukkig maak ik daar zelf deel van uit! Ik merk ook dat ik vooral naar mijn eigen opvoeding kijk om te beslissen wat ik wil meegeven aan mijn kinderen. Voor mij zijn dat vooral deze zaken: 

De zelfverzekerde tiener

Als tiener koos ik op vrij jonge leeftijd al mijn definitieve beroepskeuze. Dat is wel iets opmerkelijks besef ik nu, want ik was amper 16 jaar. Ik kon het evengoed bij het verkeerde eind gehad hebben. Maar naast zelfzeker (tot op een bepaald niveau, ik was uiteindelijk nog steeds tiener!) was ik ook wel een doorzetter. Dit zou niemand me ontzeggen, hier zou ik 100% voor gaan! Wat me nu echter bijblijft is niet alleen mijn doorzettingsvermogen, maar vooral dat ik de vrijheid kreeg van mijn ouders om deze sprong te wagen… en dat ik in deze periode met letterlijk al mijn wereldproblemen naar huis kon komen.

Ik hoop van ganser harte dat mijn kinderen als tiener het gevoel gaan hebben dat ze naar huis kunnen komen met hun eigen wereldproblemen. Dat ze zich nooit hoeven te schamen of angst te hebben om welke geheimen dan ook. Ik wil mijn kinderen vrijheid geven in hun ontplooiing. Ze steunen, zoals mijn ouders dat deden voor mij, ook al was ik amper 16.

De zelfstandige student

Ik koos alsnog voor het ietwat bijsturen van mijn traject, op mijn achttiende. Ik dook het studentenleven in, met wat opgelegde beperkingen hier en daar, maar toch voelde ik mij een echte student! Ik deed mijn zin en sloot me verder af van mijn ouders, ik zou mijn eigen weg wel bewandelen. Zij hadden tenslotte ook besloten elk hun eigen kant op te gaan. Maar ook hier is het niet dat wat blijft hangen, maar de wetenschap dat de deur van mijn moeders huis bleef openstaan,ook al bleef ik vaker en vaker weg. Zonder verwijten of veroordelingen.

Ik wil mijn kinderen niet opsluiten maar ze hun eigen pad laten bewandelen, ook al betekent dat dat ik ze misschien minder ga zien. Ik moet aanvaarden dat liefde zich niet altijd uit in kwantiteit, maar soms in kwaliteit. Een lekker ontbijt om je mama te trakteren op haar verjaardag en lekker blijven kletsen tot diep na de middag kan kostbaarder zijn dan elke zondag op de thee gaan en niks te vertellen hebben.

De ambitieuze twintiger

Het leven begint bij werken dacht ik. Nu pas kan ik de wereld ontdekken en vooral laten zien wie ik nu wel ben! Alles stond in het teken van mezelf en mijn vriendschappen. De liefde kon wel even wachten, of ik nam het niet al te ernstig, die jongen met wie ik lief en leed deelde. Ik kon het toch niet helpen dat we niet right for each other waren. Toch denk ik nu met weemoed aan deze woelige periode terug. Je verdiende beter. Daarvoor zeg ik het nu: het spijt me. Je hebt me mee gevormd tot de persoon die ik nu ben en zonder jou had ik Mr Right ook niet gevonden.

Ik wil dat mijn kinderen leren leven en leren fouten maken. Ik wil dat ze hard werken en vriendschappen waarderen. Ik wil dat ze mensen naar waarde schatten en eerlijk zijn. Ik wil dat ze liefhebben en weer loslaten, vergeven. Dat leerproces moeten ze meemaken. Dat mag ik vooral niet vergeten, als zij er middenin gaan zitten.

De nieuwe mama

Nu weet ik, het leven begint pas op je dertigste! :) Het gevoel mijn geluk te mogen delen met een man en een kind, is soms zo intens, dat ik er stil van word.

Ik ben me bewuster van mijn omgeving. Ik wil dat mijn kinderen opgroeien in een wereld die ertoe doet, die gerespecteerd wordt en niet geplunderd zoals we nu bezig zijn. Ik zal mijn ecologische voetafdruk beperken en zal dat ook aan mijn kinderen meegeven. Leve wasbare luiers ;-)

Ik ben me bewuster van mijn eigen persoon, ik aanvaard beter wat mijn beperkingen en sterke punten zijn. Zo weet ik nu dat ik soft people manager ben. Maar meer nog, dat dat geen minpunt hoeft te zijn, maar net een kwaliteit! Ik wil kinderen grootbrengen die zichzelf naar waarde schatten en die weten waar hun sterke en minder sterke punten liggen.

Maar wat ik meer dan ooit besef, wat een uitdaging het is, om kinderen groot te brengen. Het is zoveel meer dan voorzien in de basisbehoeften van iemand. Het is karaktervorming, het is boetseren aan een persoonlijkheid. 

En besef: het zijn niet de onbenullige zaken die blijven plakken. Zo ging dat toch niet bij mij, en ja, ook ik werd al eens gestraft. Maar wel de openheid, het gevoel alles te kunnen vertellen, een echte thuis te hebben. Mijn moeder heeft alles gegeven wat ze kon en meer. Ik ben ze daarvoor elke dag dankbaar.

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes