De meest hilarische bevallingsverhalen – deel 2

19/01/2021

Door Mamabaas

Een tijdje geleden lanceerden we een oproepje: wie heeft er tijdens haar bevalling iets grappigs gezegd of gedaan? Jullie respons was gigantisch – we zouden bijna een boek kunnen vullen met alle anekdotes. We kunnen ze onmogelijk allemaal publiceren, maar hierbij nogmaals een greep uit jullie grappige reacties, haha!

Tandpijn

Lieselot: Toen mijn weeën begonnen, zat mijn ex-man bij de tandarts voor een ingreep. Bij de verloskamer aangekomen was ik vastberaden om zonder epidurale te bevallen. Tijdens mijn weeënstorm vroeg mijn ex doodleuk een Dafalgan aan de verpleegster omdat hij tandpijn had…

Razendsnel

Barbara: Na een supersnelle bevalling op 20 minuten, kwam de gynaecologe binnen en zei : "Waar is dat fototoestel hier ? Dan heb ik toch ook iets nuttigs gedaan..."

Zweten

Sam: Bij onze jongste, mijn vijfde bevalling, was er beslist om mij op 2 september in te leiden als ik 41 weken was en mijn gynaecoloog terug was van verlof. Een weekje eerder zetten we al onze kids op een bus met de speelpleinen naar een pretpark. Wij gingen genieten van een dagje sauna. Eerst moest ik echter even langs het ziekenhuis voor een kwartiertje aan de monitor. Daar bleek haar hartslag niet zo stabiel, dus gingen ze direct inleiden. Ik was niet blij en pruilde wat: “Maar we gingen vandaag naar de sauna gaan!”

“Ge kunt hier ook zweten, mevrouw,” repliceerde de gynaecoloog van wacht.

Geen foef

Florence: Tijdens het persen zei de gynaecoloog dat ik moest doorpersen, anders moest ik herbeginnen. Ik zei: “Ey, jij weet niet hoeveel pijn dat doet, zeker?”

Begon hij tegen manlief een vergelijking te maken qua pijn om te eindigen met “Ik kan mij dus wel voorstellen hoeveel pijn het doet”. Waarna ik hem toe riep: “Gij hebt geen foef, dus ge weet juist niks!”

Politieke standpunten vergelijken

Stephanie: 12 oktober ben ik mama geworden van Joe. Een beetje vroeger dan voorzien, want ik moest wegens pre-eclampsie onverwacht ingeleid worden. Ik wilde het proberen zonder epidurale verdoving. Helemaal in ‘de zone’ pufte ik door de pijn. Maar op 6cm sprongen de tranen in mijn ogen bij elke wee. En hoewel ik het nog had kunnen volhouden, wist ik dat ik mijn energie nog nodig had om te persen. Bovendien wilde ik proberen enkel tranen van vreugde te laten :-) en dus vroeg ik epidurale verdoving. Zodra deze begon te werken, was het alsof ik in een vlaag van relaxatie en een bijhorend helder humeur kwam. Plots besefte ik dat ik nog niet wist op wie ik 2 dagen later (weliswaar met volmacht) ging stemmen, dus haalde ik mijn gsm erbij en begon ik politieke standpunten van verschillende partijen te vergelijken. Daar waren we dan: mijn man en ik, de politiek, in het bevallingskwartier. Een uur later zat ik ineens op 10cm. Kwam het door het zware gespreksonderwerp, de verdoving of door Joe die zoiets had van “seg, het gaat hier wel om mij hé”? Who knows...

Mamatje

Jessie: Ik weet niet of het een algemeen gebruik is, maar de vroedvrouw die bij mijn bevalling was, sprak mij voortdurend aan met "mamatje". Dat werkte al wat op mijn zenuwen, maar na tien uur weeën had ik het écht gehad en volgde deze conversatie:

Vroedvrouw (voor de duizendste keer): "Komaan mamatje, ge kunt het!"

Ik: "Mijn naam is Jessie"

Vroedvrouw: "Maar binnenkort ben je ook een mamatje he."

Ik: "Ja, maar niet die van u!!!"

Je moet weten dat ik normaal de kalmte zelve ben. Altijd respectvol en beleefd.

Ik heb mij achteraf wel verontschuldigd bij de vroedvrouw. Maar blijkbaar had ze al ergere dingen meegemaakt.

Volgende keer is het aan u

Lise: Helemaal paars en van tussen mijn tanden: “Volgende keer is het aan u ze!” tijdens de derde en laatste perswee tegen mijn vrouw Eva. Dat is iets dat niet veel vrouwen kunnen zeggen denk ik... ;)

Dat ziekenhuiskleedje is wel héél bloot

Jennifer: Ik kreeg 's morgens vroeg rond 3u weeën en we vertrokken dus naar het ziekenhuis. Toen we daar aankwamen had ik nog maar 1cm ontsluiting en moest ik nog rustig blijven liggen en afwachten. Na enige tijd brachten ze mijn ziekenhuiskleed en ik trok dit zelf aan. Maar door de vermoeidheid had ik niet onmiddellijk door dat ik ze omgekeerd aanhad... Daar zat ik dan met mijn blote borsten en bolle buik die door de opening kwamen die normaalgezien aan de achterkant zit. Mijn man keek opeens naar mij en begon luidop te lachen. Ik keek naar beneden en begon ook spontaan mee te lachen. Het zorgde voor wat ontspanning tijdens dit intens maar o zo mooi moment.

Bol.com

Stéphanie: Op 29/09/2018 ben ik bevallen van een dochter, Céline. Tijdens het persen wilde het even niet lukken en mijn rug deed heel veel pijn. Op dat moment heb ik tegen de vroedvrouw en de gynaecoloog gezegd dat ik de volgende keer wel een baby zou bestellen bij bol.com, die leveren ze dan aan huis.

Ik was het vergeten, maar een paar dagen later sprak de vroedvrouw mij er over aan. Het gesprek ging over hoe rustig Céline was. Daarop antwoordde ik: “Zo wil ik wel een tweede, maar als ik naar mijn lichaam luister dan wacht ik best nog even.

Toen zei de vroedvrouw: misschien dat bol.com tegen dan baby's aan huis levert!

Het is voor een bevalling

Yana: Bij de beginnende weeën van onze jongste, lees: het was nog grappig en gezellig, en goed vol te houden, kwamen we op de parking aan van het ziekenhuis. Moet moet je via een parlofoon vragen om de barelen te openen om binnen te rijden. Als antwoord op "hallo" zegt mijn man: "Hallo, het is voor een bevalling aub!"