De opluchting na dat verlossende bericht: ‘alle leerlingen mogen naar school’
Ikzelf ben voltijds huisman, voltijds vader. In een huis zonder tuin noch speelkamer. Held. Ik zoek allesbehalve een schouderklopje, noch eis ik erkenning voor mijn krachttoer. Ik wil enkel uitspreken wat er vele denken. Hebben meegemaakt. De opluchting delen die zoveel mensen hebben gevoeld toen ze dat verlossende berichtje van de school kregen: ‘alle leerlingen mogen naar school.’
Gedeelde gevoelens worden altijd intenser, zeker in deze coronatijden. Ook al is het maar voor een kleine maand, het idee alleen om even zonder kind annex duizend vragen te zitten, is de grootste opluchting van mijn leven. We zien hen doodgraag, onze kleintjes, maar hoe onze generatie kinderen opvoedt, is die liefde vaak zwaar om dragen.
Ik heb oneindig respect opgebouwd voor mijn eigen moeder, die een tijdje als huisvrouw was, plas en entertainment voorzag voor vier kinderen, en dat in een tijd toen er nog bijna niks op tv was. Tv, de opvoedvriend van elke ouder die even tot tien moet tellen. Als een gehavende worstelaar die uit de ring moet om te recupereren, heb ik ook vaak mijn opvoedkundige taken aan mijn vriend meneer de televisie doorgegeven.
Toen ik deze week mijn kleinste Hollands hoorde praten, wist ik dat het goed is dat de crèche het nog even zal overnemen van Nickolodeon. Want hoe opvoedkundig Blue’s Clues ook is, hij leert toch meer van zijn leeftijdsgenootjes.
Nu effe heel hard genieten van deze maand, en dan opnieuw twee maanden vakantie overbruggen.
Evert Nicolaï
